29.6.11

Η λογική του τοκογλύφου

Για να φτάσει κανείς να δανειστεί από τοκογλύφους, συμβαίνουν 2 πράγματα.

Πρώτον, ήδη χρωστάει πολλά και δεν μπορεί να τα πληρώσει.

Δεύτερον, καμμία τράπεζα δεν του δανείζει άλλα χρήματα, γιατί ξέρει ότι δεν μπορεί να τα ξεπληρώσει.

Οπότε, γιατί του δανείζει ο τοκογλύφος;

Προφανώς όχι επειδή τον συμπάθησε ή επειδή είναι πιο αφελής από τους τραπεζίτες. Και ούτε για τους τόκους που θα εισπράττει μέχρι ο δανειζόμενος καταφέρει να αποπληρώσει το χρέος του. Σίγουρα δεν θα τον χάλαγε, αφού ο τοκογλύφος θα πάρει τα λεφτά του πίσω και θα έχει βγάλει κι άλλα. Όμως δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος που δανείζει τα χρήματα.

Ο τοκογλύφος δανείζει, γιατί ξέρει ότι όταν ο δανειζόμενος δεν θα μπορεί πια να πληρώσει, μπορεί πλέον να του ζητάει ό,τι θέλει για όσο θέλει. Ό,τι θέλει, για όσο θέλει.

Ο δανειζόμενος σιγά σιγά θα χάσει τα πάντα, με πρώτη και καλύτερη την αξιοπρέπειά του. Κι όταν δεν του έχει απομείνει πλέον τίποτα, ο τοκογλύφος τον πετάει σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Κι όσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα που κολλάνε όλα αυτά στη μέρα που ξημερώνει:

"ΜΙΑ χώρα, λοιπόν, που αδυνατεί να εξοφλήσει τα 220 δισ. παλαιότερα χρέη και τα 110 νεότερα, προσδοκά ασμένως και πανηγυρίζοντας να δανειστεί οσονούπω με ακόμα 100 δισ. για να σωθεί!
[...]
ΜΟΙΡΑΙΑ, οι δανειστές θα χάσουν μια μέρα το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που δάνεισαν. Δεν είναι τόσο ηλίθιοι που να μην το ξέρουν. Θα έχουν αρπάξει ώς τότε ένα φιλέτο από τον ελληνικό πλούτο και θα το αβγατίζουν. Τα χρήματα που δανείζουν έτσι κι αλλιώς είναι λογιστικοί αριθμοί και μαύρα κεφάλαια από λαθρεμπόριο όπλων, πετρελαίου, ναρκωτικών, τζόγου, πορνείας και τραπεζικής τοκογλυφίας.
ΤΑ οποία απαιτούν να πληρώσουμε εμείς από τα εισοδήματα και τις περιουσίες μας. Το απαιτούν οι εκπρόσωποί τους στο εθνικό μας κοινοβούλιο. Κι εμείς καθόμαστε και τους καμαρώνουμε."

Θα σας δω στην πλατεία.

Γ.

21.6.11

Ποιοι είναι οι κουκουλοφόροι; Ο Πάσχος Μανδραβέλης έχει την απάντηση

(Ασχέτως ερώτησης...)




Από την προηγούμενη Τετάρτη υπάρχει μια ερώτηση που με απασχολεί, όπως και πολλούς άλλους: Πώς γίνεται και επί 3 εβδομάδες να μην έχει εμφανιστεί ούτε ένας κουκουλοφόρος στην πλατεία Συντάγματος, να μην έχει πέσει ούτε μια πέτρα, και ξαφνικά στις 15/6, την ημέρα της μεγάλης απεργίας-διαδήλωσης να γεμίσει ο τόπος;

Την απάντηση έρχεται να μας τη δώσει ο Πάσχος Μανδραβέλης του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής στο άρθρο του με τίτλο:
«Προβοκάτορες», «ασφαλίτες» και άλλοι μύθοι

Ο εν λόγω "δημοσιογράφος" (τα εισαγωγικά ως φόρος τιμής μιας και τα χρησιμοποιεί κατά κόρον στο άρθρο του), παρακολουθώντας τα γεγονότα από την τηλεόραση (!!!) κατέληξε στα εξής "κοσμοϊστορικά" συμπεράσματα.

1η παράγραφος

Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά και μακριά από τις συνθηματολογίες και τους μύθους της παλαβής αριστεράς. Επί είκοσι ημέρες, δεκάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωναν ειρηνικά, χωρίς να ανοίξει μύτη. Χθες, όταν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες προοδευτικές δυνάμεις έκαναν πορεία, είδαμε τα πρώτα επεισόδια. Συνεπώς, αν μιλάμε για «προβοκάτορες», τότε αυτοί δεν έχουν στόχο τους διαδηλωτές γενικώς· φοβούνται μόνο όταν διαδηλώνει η παρέα του κ. Τσίπρα. Και αναφερόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ, διότι και στις διαδηλώσεις του ΚΚΕ ούτε κουκουλοφόρος εμφανίζεται ούτε επεισόδια γίνονται.


Αφήνω την ειρωνία κατά μέρος και για την ώρα ας δεχτούμε το παραπάνω συμπέρασμα. Πάμε παρακάτω.

2η παράγραφος
Δεύτερον. Υποτίθεται ότι η πάνω πλατεία είναι «ακροδεξιά» και η κάτω «αριστερή» ή έστω «αριστερωπή». Οταν κάποιοι κουκουλοφόροι ανέβηκαν στην πάνω πλατεία και άρχισαν να πετούν αντικείμενα και μολότοφ στους αστυνομικούς, οι «ακροδεξιοί» τους απώθησαν. Αντιθέτως, τα παιδιά με τα μαύρα, οι επονομαζόμενοι και «προβοκάτορες», κατέβηκαν από την κάτω πλευρά της πλατείας για να συνεχίσουν το έργο τους. Εκεί συνέβη το εκπληκτικό. Οποτε κατέβαινε μια διμοιρία των ΜΑΤ για να αποκαταστήσει την τάξη έξω από το υπουργείο Οικονομικών, οι θαμώνες της κάτω πλατείας τους γιουχάιζαν και τους πετούσαν αντικείμενα.

Αυτό είναι ένα αισχρό ψέμα (όπως επίσης παρατήρησε και ο antidrasex). Αυτή η υποθετική διάκριση υπάρχει μόνο στο μυαλό του κ. Μανδραβέλη και των συναδέλφων του. Όποιος έχει βρεθεί έστω και μια φορά στην πλατεία δεν μπορεί να κάνει αυτή τη διάκριση. Προσωπικά θα χαρακτήριζα την "πάνω" πλατεία πιο γηπεδική, αλλά σε καμμία περίπτωση "ακροδεξιά". Δεύτερον, κανείς πλην των καναλιών δεν χαρακτήρισε "ακροδεξιούς" όσους προσπάθησαν να απωθήσουν τους κουκουλοφόρους. Ήταν απλοί διαδηλωτές που μάλιστα έφαγαν άγριο ξύλο από τους κουκουλοφόρους.
Στο δεύτερο μέρος του ψέματος, έτυχε να βρίσκομαι στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος την ώρα που μενόταν η μάχη κουκουλοφόρων και ΜΑΤ. Από εκεί είναι οι δύο φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο.



Αυτό που είδα εγώ λοιπόν, και φαίνεται με λίγη προσοχή στην παραπάνω φωτογραφία, είναι πως οι διαδηλωτές είχαν συσπειρωθεί στο κέντρο της πλατείας και προσπαθούσαν με παλαμάκια και συνθήματα να διαδηλώσουν ειρηνικά, παρόλο που είχαν πνιγεί στα χημικά, ενώ οι κουκουλοφόροι δρούσαν εμφανώς απομονωμένοι. Οι διαδηλωτές δεν πέταξαν τίποτα προς τη μεριά των ΜΑΤ. Ούτε τους γιουχάιζαν, παρά μόνο όταν τα ΜΑΤ αντί να πετούν δακρυγόνα στους κουκουλοφόρους τα πέταγαν -αναίτια- στο κάτω μέρος της πλατείας, δίπλα ή μέσα στον κόσμο.

Update: Δείτε και το παρακάτω βίντεο:


3η παράγραφος
Τρίτον. Οι «γνωστοί - άγνωστοι», οι αποκαλούμενοι και «ασφαλίτες» ή «προβοκάτορες», για χρόνια αμαυρώνουν τους αγνούς αγώνες της αριστεράς. Ας υποθέσουμε ότι όλοι οι αστυνομικοί, όλων των κυβερνήσεων, τους κάνουν πλάτες, διότι ζούμε σε ένα συγκεκαλυμμένο μετεμφυλιακό κράτος που στόχο έχει να χαλάσει το καλό όνομα της αριστεράς και τις αγαθές πορείες της. Οι συνδιαδηλωτές των «προβοκατόρων», γιατί δεν μπόρεσαν ούτε μία φορά όλα αυτά τα χρόνια να κάνουν αυτό που πέτυχαν οι αποκαλούμενοι «ακροδεξιοί» της πάνω πλατείας; Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν απομόνωσαν και δεν μας έδειξαν ούτε έναν;

Πρώτον, το "συνδιαδηλωτές" όφειλε να είναι είναι σε εισαγωγικά. (Τόσα έχει βάλει, εδώ έκανε οικονομία;) Δεύτερον, αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά ειδικά στις 5 Μαΐου 2010, την ημέρα που κάηκε η Marfin, στην πλατεία Συντάγματος είχαμε πιαστεί στα χέρια με τους κουκουλοφόρους και έπεσε και λίγο ξύλο. Με τη διαφορά όμως ότι εμείς είμαστε πάντα άοπλοι, χωρίς αντιασφυξιογόνες μάσκες και δεν έχουμε πάει στη διαδήλωση με στόχο να δείρουμε, οπότε είναι λίγο δύσκολο να "πιάσουμε" κάποιον χωρίς να γίνει μάχη. Ωστόσο, έχω βρεθεί μπροστά σε περίπτωση που έχουμε απομονώσει 2-3 κουκουλοφόρους, τους οποίους τα ΜΑΤ μπορούσαν απλά να απλώσουν το χέρι τους και να τους πιάσουν, αλλά δεν το έκαναν. Γιατί;

4η παράγραφος
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι αυτοί που δημιουργούν τα επεισόδια είναι «προβοκάτορες και ασφαλίτες». Αυτό κατ’ αρχήν προϋποθέτει να υπάρχει κάποιος μηχανισμός και μάλιστα διαχρονικός. Μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχει σε ελληνική δημόσια υπηρεσία (για την ΕΛ.ΑΣ. μιλάμε) ένας τόσο αποτελεσματικός μηχανισμός που κάνει τόσο καλά τη δουλειά του και επιπλέον είναι τόσο στεγανός που όλα αυτά τα χρόνια κανείς υπουργός και κανείς αρχηγός της ΕΛ. ΑΣ. δεν τον έχει αποκαλύψει; Αν είχαμε τόσο αποτελεσματική αστυνομία στις συνωμοσίες, θα ήταν καλύτερη και στην αστυνόμευση. Δεν μπορεί να κάνει ένα πράγμα καλά η ΕΛ.ΑΣ., κι αυτό να είναι μόνο οι προβοκάτσιες κατά της αριστεράς.

Μα σαφέστατα και υπάρχει ένας μηχανισμός και μάλιστα διαχρονικός! Ακόμα και ο πιο αδαής ξέρει ότι η ΕΛ.ΑΣ. από τον εμφύλιο (τουλάχιστον) και μετά έχει στηθεί με κύριο σκοπό την αντιμετώπιση του "εσωτερικού εχθρού". Και αυτός είναι ο τομέας στον οποίο "διαπρέπει". Από την άλλη, γιατί αυτός ο μηχανισμός να είναι μυστικός; Μια χαρά φανερός είναι. Σιγά μην δεν ξέρει ο εκάστοτε αρχηγός τι γίνεται. Εδώ επί υπουργίας Χρυσοχοΐδη στήθηκε ολόκληρη υπηρεσία (μου διαφεύγει το όνομά της) μέλη της οποίας έχουν αποδεδειγμένα συμμετάσχει σε προβοκάτσια.

5η παράγραφος
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι «κουκουλοφόροι», οι «προβοκάτορες» βρίσκουν και κάνουν. Υπάρχει ένας φιλόξενος βιότοπος για τη δράση τους. Σίγουρα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ καθ’ ολοκληρίαν· ούτε έχουμε στοιχεία ότι πρόκειται για κάποιες συνιστώσες του συγκεκριμένου κόμματος. Πάντως, κάπου εκεί σιμά βρίσκεται και γι’ αυτό εμφανίζεται άμα τη εμφανίσει του ΣΥΡΙΖΑ. Καιρός λοιπόν είναι να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε και να κοιτάξουμε το πρόβλημα. Κυρίως, να κοιτάξουν στη γειτονιά τους ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. Αν, φυσικά, νιώθουν ότι απειλούνται από τη δράση των μαυροφορεμένων «προβοκατόρων». Γιατί από τις ανέξοδες καταγγελίες της μεταπολίτευσης χορτάσαμε.

Εδώ είναι όλα τα λεφτά... Χωρίς ουσιαστικά κανένα στοιχείο, όπως κι ο ίδιος λέει, ο κ. Μανδραβέλης καταλήγει ότι για την ύπαρξη των κουκουλοφόρων και τα επεισόδια υπεύθυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ! Η "λογική" του είναι του στυλ: "ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι κι αυτό όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι." Το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί εντυπώσεις.

Για μένα το συμπέρασμα είναι ένα και σαφές. 

Οι κουκουλοφόροι εμφανίστηκαν στην διαδήλωση της προηγούμενης Τετάρτης για να μπορεί ο Πάσχος Μανδραβέλης να γράψει την επόμενη μέρα το παραπάνω αισχρό κείμενο.
Για να μπορεί κι ο εμετικός κ. Πάγκαλος να ρίξει το δικό του δηλητήριο.

Αν οι κουκουλοφόροι είχαν εμφανιστεί οποιαδήποτε άλλη μέρα, ο κ. Μανδραβέλης και η παρέα του θα έπρεπε να μιλήσουν για λαϊκή εξέγερση. Δεν θα είχαν αποδιοπομπαίο τράγο. Η ειρηνική και ακομμάτιστη διαμαρτυρία των πολιτών φαίνεται να έφερε σε αμηχανία όλες τις συνιστώσες του συστήματος κι έτσι είχαν αφήσει τους διαδηλωτές ήσυχους. Όταν όμως εμφανίστηκαν οι παρατάξεις, το σύστημα ξαναλειτούργησε με τον τρόπο που τόσα χρόνια ξέρει. Αλλά αυτή τη φορά η αντίθεση ήταν κραυγαλέα και έγινε αντιληπτή από όλους όσοι βρίσκονταν στο Σύνταγμα.

Παραμένει όμως το ερώτημα γιατί ο αποδιοπομπαίος τράγος να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε αυτό δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση, πέρα από το ότι μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος από τους άλλους (για πολλούς λόγους, αλλά αυτό είναι θέμα για ξεχωριστό κείμενο).

Σημασία έχει ότι πλέον ο κόσμος που βρίσκεται στις πλατείες "δεν τσιμπάει" και δεν διαλύεται με το που ξεκινούν τη δράση τους οι προβοκάτορες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι την Τετάρτη οι προβοκάτορες κατά τις 18:00 είχαν πάει σπίτια τους, ενώ οι διαδηλωτές παρέμειναν μέχρι αργά το βράδυ. Τι λόγο είχαν να φύγουν οι "κουκουλοφόροι παρά τω ΣΥΡΙΖΑ" όταν μεγάλο μέρος όσων διαδήλωναν με τον ΣΥΡΙΖΑ έμειναν στην πλατεία;

Τέλος, υπάρχει και ένα βίντεο που μας έρχεται από την αδελφή (πλέον) Ισπανία που δεν βοηθάει καθόλου τα συμπεράσματα του κ. Μανδραβέλη: 

WHO IS THE VIOLENT? Barcelona police in CIUTADELLA infiltrated

Μένει κάποια στιγμή να γίνει κάτι αντίστοιχο κι εδώ για να πέσουν εντελώς οι μάσκες. (Όχι ότι δεν έχει γίνει, απλά δεν το έχουμε ακόμα σε βίντεο...)

Γ.

17.6.11

Σχόλια για τη διαδήλωση της 15ης Ιουνίου

(Τώρα τι φωτογραφία να βάλω... Άντε, βάλε αυτήν να τελειώνουμε...)


Από προχθές (Τετάρτη) μαζεύτηκαν πολλές ατάκες και σχόλια σε διάφορα μέσα (facebook, twitter, email, chat κλπ), οπότε σκέφτηκα καλό να τις συγκεντρώσω εδώ.

Ας αρχίσω λοιπόν από τα σοβαρά, καταλήγοντας στα πιο εύθυμα/χιουμοριστικά...

Πρώτο και κυριότερο, είναι η πρώτη φορά που σε διαδήλωση η ειρηνική στάση της πλειονότητας των διαδηλωτών ήταν πιο ηχηρή από τα (στημένα, κατά την ταπεινή μου γνώμη) επεισόδια.

Επίσης, είναι η πρώτη φορά που οι διαδηλωτές προσπάθησαν να εμποδίσουν τόσο ενεργά τους κουκουλοφόρους για να προστατέψουν τη διαδήλωση και οι κουκουλοφόροι τους χτύπησαν, αποδεικνύοντας ποιοι πραγματικά είναι.

Επιπλέον, ήταν εμφανές πόσο ανούσιες είναι οι πορείες που ξεκινούν από <κάπου> για να καταλήξουν στο Σύνταγμα, όταν ο κόσμος μπορεί απλά να πάει κατευθείαν στο Σύνταγμα.


Τα δακρυγόνα που φάγαμε από την άλλη, ήταν τόσο πολλά και αδικαιολόγητα που οδήγησαν στις παρακάτω ατάκες:

Λεφτά για γάζες δεν υπάρχουν, λεφτά για δακρυγόνα υπάρχουν.

Η πλατεία Συντάγματος πρέπει να μετονομαστεί σε πλατεία Ψεκάσματος.

Σε περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος θα επιζήσουν μόνο οι κατσαρίδες και οι "αγανακτισμένοι".

Από την ώρα που φάγαμε τα δακρυγόνα, δεν με έχει πλησιάσει κουνούπι.

Εντάξει, τα δακρυγόνα είναι καλό αντικουνουπικό, αλλά με χαλάνε. Δεν γίνεται την επόμενη φορά να μας ρίχνουν φιδάκια;

Για τους αστυνομικούς που ήταν παραταγμένοι εντός του (κλειδαμπαρωμένου) Εθνικού Κήπου:

"Ποιος φύτεψε μπάτσους στα παρτέρια;" 
και 
"Μην πατάτε το πράσινο!"

Αυτά θυμάμαι τώρα. Αν θυμηθώ κι άλλα, εδώ είμαστε...


Γ.


Υ/Γ. Εν τω μεταξύ, όποτε γράφω ή βλέπω φωτό από δακρυγόνα, ο λαιμός μου αρχίζει πάλι να καίει και τα μάτια να τσούζουν...

9.6.11

Από τότε που βγήκε το συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο


Διάβασα πριν λίγο την επιστολή της Ένωσης τέως βουλευτών και ένιωσα την ανάγκη να σχολιάσω ορισμένα τμήματά της:

Η επιστολή ξεκινάει ως εξής:

"Ήρθα εδώ για να εξομολογηθώ δημόσια την ενοχή μας."

Και συνεχίζει ζητώντας συγγνώμη μέχρι να φτάσει στο:
"Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν σας πρόδωσε. Εμείς οι άνθρωποι οι κατά καιρούς εκπρόσωποί σας, σας προδώσαμε."

Ωραία. Ποιοι, πότε και πώς. Αφού παραδέχεστε την ενοχή σας και για να έχει νόημα η συγγνώμη, πείτε μας με λεπτομέρειες για τι είναι ένοχος ο καθένας από εσάς. Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα και κενά περιεχομένου.

Πάμε πιο κάτω:
"Μη πετροβολάτε τους δημοσιογράφους. Η πλειοψηφία τους πολλές φορές μας υπέδειξε και μας φώτισε και εμείς τους αγνοήσαμε."

Αυτό είναι ανέκδοτο, έτσι; Σε ποιους δημοσιογράφους αναφέρεται η επιστολή; Στους απλούς ρεπόρτερς που τρέχουν για το μεροκάματο ή για τους τηλεδημοσιογράφους που όλα αυτά τα χρόνια ήταν κώλος και βρακί με τους πολιτικούς; Μέχρι στιγμής δεν έχω δει κανέναν να επιτίθεται σε οποιονδήποτε δημοσιογράφο. Όλοι τον Πρετεντέρη και την παρέα του θέλουν να πετύχουν.

Πιο κάτω:

"Μην αποδοκιμάζετε τους έλληνες αστυνομικούς. Είναι ένστολα παιδιά του λαού που εκτελούν το συνταγματικό τους καθήκον."

Μα δεν αποδοκιμάζουμε όλους τους αστυνομικούς. Μόνο όσους μας δέρνουν αλύπητα χωρίς λόγο, στέλνουν ανθρώπους ετοιμοθάνατους στην εντατική και βγάζουν όλα τους τα κόμπλεξ κατωτερότητας πάνω σε κοπέλες και μετανάστες. Εμείς φταίμε που αυτοί είναι οι περισσότεροι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή; Την επόμενη φορά να μας στείλετε τους προσωπικούς σας φρουρούς, που απ' ό,τι φαίνεται από τα λεγόμενά σας, πρέπει να είναι καλά παιδιά.

Και τέλος:
"Μην απαξιώνετε την Δικαιοσύνη, είναι η μόνη ασπίδα προστασίας από τις αυθαιρεσίες της πολιτείας."

Ε, εδώ είναι να μην τα πάρεις στο κρανίο; Εμείς απαξιώνουμε τη δικαιοσύνη; Αντιθέτως, εμείς ζητάμε δικαιοσύνη! Τόσα χρόνια η δικαιοσύνη απαξιώνεται από τους λειτουργούς της, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις προστάτεψαν τις αυθαιρεσίες της πολιτείας, είτε αυτές προέρχονταν από αστυνομικούς είτε από πολιτικούς, λειτουργώντας ως ασπίδα απέναντι στους πολίτες.

Εγώ αυτό που καταλαβαίνω, κύριοι τέως βουλευτές, είναι πως δεν ζητάτε καμμία συγγνώμη. Απλά προσπαθείτε να βγάλετε την ουρά σας απέξω και να ηρεμήσετε λίγο τον κόσμο, ώστε να μην σας πάρει κι εσάς η μπάλα. Σε όλο σας το κείμενο είναι προφανή δυο πράγματα: Η άγνοια για την πραγματικότητα, όπως την βιώνουν όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, και η προσπάθεια υπεράσπισης του συστήματος που τόσα χρόνα σας στήριξε και σας έθρεψε.

Ε φτάνει πια! Έχει και η κοροϊδία τα όρια της! 

Από εδώ και στο εξής, τη συγγνώμη δεν αρκεί να την πείτε, πρέπει να την αποδείξετε.

Μέχρι τότε...

Γ.

Μια βραδιά σε σκέψεις


(Τα συμπεράσματα είναι στο τέλος, για όποιον βιάζεται ή βαριέται.)

Παρακολούθησα προχθές (Τρίτη) την εκδήλωση του Κέντρου Πολιτικού Προβληματισμού "Μιχάλης Παπαγιαννάκης" με θέμα "Τι να κάνουμε - Ελλάδα 2011: Διλήμματα και Προοπτικές"

Σε αυτήν μίλησαν τέσσερις οικονομολόγοι, με κορυφαίους τον Γιάννη Βαρουφάκη και τον Αρίστο Δοξιάδη. Τις τοποθετήσεις σχολίασαν μερικοί ακόμα οικονομολόγοι και οικονομικοί συντάκτες, ενώ στο τέλος το κοινό έκανε ορισμένες ερωτήσεις  που απαντήθηκαν από κάθε ομιλητή ξεχωριστά.


Η βραδιά κύλησε ευχάριστα, αν εξαιρέσει κανείς το θέμα της συζήτησης και το ότι το αμφιθέατρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο - το οποίο βέβαια είναι αξιοσημείωτο. Αναφέρω χαρακτηριστικά το διάλογο με μια κοπέλα που ήρθε μισή ώρα και κάτι μετά την ώρα έναρξης της εκδήλωσης:

(Εγώ στεκόμουν όρθιος στο πίσω μέρος της αίθουσας, όπου λόγω του κόσμου μπροστά μου δεν έβλεπα μεν, άκουγα δε.)
"Συγγνώμη, να περάσω;" λέει η κοπέλα.
"Να περάσετε, αλλά δεν ξέρω πού μπορείτε να πάτε", απαντάω.
"Ξέρω ακριβώς πού πάω" μου λέει και καθώς περνάει την πρώτη σειρά κόσμου μπροστά μας, συνειδητοποιεί ότι τα σκαλιά είναι πλήρως καλυμμένα από άλλους θεατές και ότι ο μόνος τρόπος να φτάσει εκεί που θέλει είναι να πετάξει.
Γυρίζει, με κοιτάει και της κάνω μια γκριμάτσα του στυλ "στο είπα".

Στη συζήτηση τώρα, οι πιο ενδιαφέρουσες ομιλίες ήταν του Βαρουφάκη και του Δοξιάδη. Κατανοητές και αρκετά πειστικές και οι δύο. Ο πρώτος μίλησε κυρίως για την ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος (για να είμαι ειλικρινής δεν τον πρόλαβα από την αρχή) και ο δεύτερος για το πώς μπορούμε να αναπτύξουμε την επιχειρηματικότητα (και κατά συνέπεια την ανταγωνιστικότητα). Τις απόψεις τους τις έχω διαβάσει και στο παρελθόν σε διάφορα άρθρα τους (δείτε τα links) οπότε απλά είχα την χαρά να τους ακούσω να τα λένε ζωντανά.
Ο Ιορδάνογλου που ακολούθησε τα έλεγε κυρίως από μέσα του και στα χαρτιά μπροστά του, με αποτέλεσμα να ακούσω τα μισά από όσα είπε και από τα υπόλοιπα μισά να μην μου μείνει σχεδόν τίποτα, πλην του ότι δεν είναι αρνητικός στις ιδιωτικοποιήσεις. Όλα τα άλλα ήταν χρήσιμα και (για όποιον ψιλοασχολείται με το θέμα) προφανή συμπεράσματα σχετικά με την αρνητική πορεία της χώρας.
Ο τελευταίος, ο Σταθάκης, αναφέρθηκε (με κάπως λαϊκίστικο τρόπο) κυρίως στη φοροδιαφυγή και στην ανάγκη αντιμετώπισής της. Έκλεισε με την πρόβλεψη ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι αναπόφευκτη.

Οι σχολιαστές από την άλλη, ήταν κατά τη γνώμη μου κάτω του μετρίου. Ουσιαστικά ο καθένας τους έβγαλε λόγο σαν να ήταν ομιλητής, έχοντας (σε τουλάχιστον μια περίπτωση) προετοιμάσει την απάντησή τους ακόμα και για θέματα τα οποία οι ομιλητές δεν έθιξαν (ειδικά για τον Βαρουφάκη, που άλλα περίμεναν να πει και -περίπου- άλλα είπε). Με κούρασαν όλοι τους, δεν άντεξα να παρακολουθήσω κανέναν από την αρχή ως το τέλος.

Οι ερωτήσεις του κοινού ήταν μάλλον απλοϊκές (και κανά-δυο αστείες). Το πιο συχνό "παράπονο" που έγινε πάντως ήταν πως θα έπρεπε η συζήτηση να έχει χωριστεί σε υποενότητες, οι οποίες να συζητηθούν αυτόνομα, γιατί οι ομιλίες είχαν ελάχιστα κοινά σημεία και δεν γινόταν να συγκριθούν.

Ακολούθησαν οι πολύ ενδιαφέρουσες δευτερολογίες των ομιλητών, στις οποίες απάντησαν στο κοινό αλλά και στους σχολιαστές.
Εδώ ο Βαρουφάκης έδωσε ρέστα. "Τάπωσε" όλους τους σχολιαστές που "του την είπαν" και "αναγκάστηκε" να μιλήσει τη γλώσσα που καταλαβαίνω εγώ, τη γλώσσα των εξισώσεων. Αν τα μοντέλα του είναι σωστά, τότε το συμπέρασμα είναι ένα: Την έχουμε πατήσει άσχημα. Ο ίδιος είπε πως αν οι προβλέψεις του είναι λάθος θα πάψει να ασχολείται με τα οικονομικά και θα επιστρέψει στη Θεωρία Παιγνίων.
Ο Δοξιάδης, μετά το μπάχαλο που προηγήθηκε, ξεκίνησε με τη φράση: "από πού να αρχίσει κανείς...", αλλά κατάφερε και έδωσε 2-3 καίριες απαντήσεις στις ερωτήσεις του κοινού.
Ιορδάνογλου και Σταθάκης δεν θυμάμαι να συμπλήρωσαν κάτι ουσιαστικό.

Το τελικό συμπέρασμα για μένα ήταν το εξής:

Τα κυριότερα προβλήματά μας σε εγχώριο επίπεδο είναι η φοροδιαφυγή και η κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος. Ένα τμήμα του Μνημονίου θέτει κανόνες για να αντιμετωπιστούν ακριβώς αυτά, αλλά μέχρι στιγμής Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση κάνουν την πάπια λόγω του πολιτικού κόστους. Ωστόσο πρόκειται για πράγματα που εμείς οι ίδιοι θα έπρεπε να απαιτούμε, χρόνια τώρα, και δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να μας τα επιβάλει κανείς. (Κάπου εδώ θα πρέπει να αναλάβει και η Αριστερά τις ευθύνες της και να πάψει να είναι της λογικής άσπρο-μαύρο στο θέμα του μνημονίου.)
Παράλληλα, η μικρο-επιχειρηματικότητα στον πρωτογενή τομέα, που είναι θεμελιώδες κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, έχει αρχίσει πάλι να αναπτύσσεται και είναι μια διέξοδος για τους πολίτες και (αν συνεχίσει να αναπτύσσεται) για την οικονομία. Αρκεί βέβαια το ελληνικό κράτος να άρει τα παράλογα εμπόδια που θέτει στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων.

Αλλά, δυστυχώς, το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και σχετίζεται άμεσα με το ευρώ. Ακόμα κι αν όλα πάνε καλά στην εξυγίανση του ελληνικού κράτους, δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε το πρόβλημα μόνοι μας. Ό,τι και να κάνουμε, ακόμα κι αν καταφέρουμε να ακολουθήσουμε το Μνημόνιο κατά γράμμα, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν αλλάξει την πολιτική της γύρω από το ευρώ και τη σχέση των κρατών-μελών με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), την έχουμε πατήσει. Στην καλύτερη περίπτωση το χρέος μας θα είναι μεταξύ 300 - 350 δις ευρώ. (δείτε και το γράφημα). Επομένως το Μνημόνιο δεν μπορεί να φέρει τη λύση από μόνο του.

Αν σε κάτι συμφώνησαν όλοι οι οικονομολόγοι, είναι πως η επιστροφή στη δραχμή θα είναι καταστροφική για τη χώρα. Από την άλλη, η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να βγει από το ευρώ, όσο το ευρώ υπάρχει. Ωστόσο, είναι πάρα πολύ πιθανό πως, αν η ΕΕ δεν κάνει κάτι, όταν ζορίσουν τα πράγματα, όταν το Μνημόνιο αποτύχει και η Ελλάδα (ίσως και άλλοι) δεν θα έχουν άλλη επιλογή από τη στάση πληρωμών (a la Αργεντινή), πρώτα θα αποχωρήσει η Γερμανία, διαλύοντας ουσιαστικά το ευρώ, και μετά εμείς.

Με δυο λόγια, θα πρέπει εμείς να κοιτάξουμε για πρώτη φορά ως κοινωνία σοβαρά τα του οίκου μας και να αποφασίσουμε: θέλουμε να γίνουμε μια πολιτισμένη και ευνομούμενη χώρα ή θέλουμε να παραμείνουμε ως έχουμε και να επιστρέψουμε στο Μεσαίωνα; (ή στις σπηλιές)
Αλλά θα πρέπει και η ΕΕ να αναγνωρίσει τις ανισότητες που δημιουργούνται εντός της ευρωζώνης, να αναθεωρήσει πολλούς από τους κανόνες της και να στοχεύσει στην αρμονική (οικονομική) συνύπαρξη των κρατών-μελών, αν θέλει να έχει νόημα ως "ένωση". Δυστυχώς, με τη σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία, κάτι τέτοιο φαίνεται αδύνατον...

Καλού κακού, ετοιμαστείτε για πρόσκρουση...

Γ.

Υ/Γ. Δυο φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησης πατήθηκε ο διακόπτης που έσβηνε τα φώτα του αμφιθεάτρου. Και τις δυο φορές το timing ήταν εξαιρετικό...

Υ/Γ2. Και κάτι που ξέχασα:
Αυτή τη στιγμή τα έξοδα του δημόσιου τομέα είναι πολύ κοντά στον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Η μείωση  των εξόδων κατά 20% του ΑΕΠ (αν θυμάμαι καλά) που θέλει το μνημόνιο, ουσιαστικά μας ρίχνει στην κατηγορία κρατών όπως το Βιετνάμ, ο Ισημερινός, η Αργεντινή κλπ, δηλαδή χώρες από τις οποίες πέρασε το ΔΝΤ και άφησε πίσω του καμένη γη. Μια τέτοια μείωση στην πράξη εξαφανίζει οποιαδήποτε έννοια κοινωνικού κράτους, και -κατά τη γνώμη μου- δεν θα έχει νόημα μετά να είμαστε κράτος. Μπορεί ο καθένας μας να γυρίσει στο χωράφι του και να περιμένει τους Σταυροφόρους (ή τους Οθωμανούς).
Η διαφορά με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ είναι ότι αυτά τα λεφτά πηγαίνουν όντως στις ανάγκες του κοινωνικού κράτους, ενώ εδώ -λόγω της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης- όχι. Άρα, μήπως αντί να τα περικόψουμε θα έπρεπε επιτέλους να φροντίσουμε να πηγαίνουν εκεί που πρέπει;

6.6.11

Ενεργητική – Παθητική φωνή

Ο φίλος μου ο Βαγγέλης μου έστειλε το παρακάτω κείμενο για να το ανεβάσω στο blog. (Βαγγέλη, αφού έκανες την αρχή, ευκαιρία είναι να φτιάξεις και το δικό σου blog.) Διαβάστε λοιπόν πώς ένα τυχαίο καθημερινό συμβάν μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις:

Ενεργητική – Παθητική φωνή

Αθάνατη Ελλάδα.

Περνούσα τις προάλλες από το ΙΚΑ Ν. Ιωνίας όπου είδα το εξής. Μία καθαρίστρια στο μπαλκόνι σφουγγάριζε. Το ιδιαίτερο της συγκεκριμένη περίπτωσης ήταν ότι η εν λόγω κυρία τίναζε την σφουγγαρίστρα της από το μπαλκόνι. Κάτω από το μπαλκόνι δεν είχε άλλο μπαλκόνι. Είχε δρόμο.

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι των επάνω ορόφων αγνοώντας πλήρως ότι από κάτω μπορεί να είναι κάποιος άλλος, μπορεί να πετάει σκουπίδια, να τινάζει χαλιά, να ρίχνει νερά και ούτω καθεξής. Αυτό με το τίναγμα χαλιών πάντως μου έχει τύχει. Τρώγαμε στο μπαλκόνι και στον ακριβώς από επάνω όροφο τίναζαν χαλιά και ερχόταν σκόνη κατά πάνω μας. Η σκέψη αυτή, του τινάζω το χαλί στο μπαλκόνι, ή πετάω κάτι μπορεί να προέρχεται από την ταπεινή μας καταγωγή πριν τις πολυκατοικίες, όπου δεν υπήρχε ο από κάτω σαν έννοια. Όπως και πολλά άλλα πράγματα και αυτό μάλλον δεν άλλαξε στην νοοτροπία μας.

Αυτή η ικανότητα να ενεργεί ο από επάνω και να παθαίνει από κάτω δεν είναι άγνωστη στα ελληνικά χρονικά. Ο καθένας που είναι από επάνω αρκετές φορές ενεργεί χωρίς να ενδιαφέρεται ποιος είναι από κάτω και τι θα πάθει. Ακόμη και ο αείμνηστος ΘΒ στην ταινία του Φαλακρός Πράκτωρ το είχε μνημονεύσει: «Ει, εσείς από πάνω, προσέχετε λίγο τους από κάτω».

Η ελληνική γλώσσα το λέει ξεκάθαρα: Ενεργητική και Παθητική φωνή. Ο ένας ενεργεί, ο άλλος παθαίνει. Η κυρία σφουγγαρίζει, ο από κάτω σφουγγαρίζεται.

Προσοχή μαντάμ.



2.6.11

Με αφορμή τη δήλωση Παπουτσή

(Τώρα, που το 'χω ακόμα φρέσκο.)


Διάβασα πριν λίγο στο tvxs τη δήλωση του Χ. Παπουτσή για την αντίδραση των "αγανακτισμένων" προς τους βουλευτές την Τρίτη το βράδυ:

Και τα πήρα ολίγον στο κρανίο.

Λέει ο κ. Παπουτσής:

"Οι εκδηλώσεις [...] ισοπέδωσης των πάντων, συστηματικού ευτελισμού των θεσμών, αγνόησης των νόμων, απαξίωσης της Βουλής [...], δεν τιμούν το Δημοκρατικό Πολίτευμα."

Ακριβώς αυτά λέμε κι εμείς, μόνο που τα χρησιμοποιούμε όταν περιγράφουμε τους πολιτικούς, ειδικά των δύο κυβερνώντων κομμάτων, δηλαδή εσάς κύριε Παπουτσή και όσους σας περιτριγυρίζουν. Εσείς κύριε Παπουτσή και οι συνάδελφοί σας έχετε ευτελίσει τους θεσμούς, αγνοείτε συστηματικά και αποδεδειγμένα τους νόμους και είστε η ντροπή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Εξαιτίας σας είμαστε καθημερινά πλέον στους δρόμους και στις πλατείες.

Και συνεχίζει:

"Οι νόμοι ισχύουν για όλους και θα εφαρμόζονται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον."

Αυτό είναι το ανέκδοτο της χρονιάς. Μαύρο, κατάμαυρο το χιούμορ βέβαια. Οι νόμοι σε αυτή τη χώρα δεν ισχύουν πρωτίστως για τους βουλευτές, δευτερευόντως για τους προστατευόμενούς τους (και συνήθως χρηματοδότες τους). Ισχύουν μόνο για όσους βρίσκονται στις χαμηλότερες βαθμίδες της κοινωνικής κλίμακας και δεν έχουν τα μέσα να τους "παρακάμψουν" όπως εσείς.
Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, στην πράξη κανένας νόμος δεν εφαρμόζεται και για αυτό φταίτε εσείς και όσοι κυβερνούν μαζί με σας κύριε Παπουτσή. Έχουμε φτάσει στο σημείο ο νομοταγής πολίτης να είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας.
Όσο για το δημόσιο συμφέρον, οι νόμοι ούτε εφαρμόζονται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, ούτε καν συντάσσονται με βάση το δημόσιο συμφέρον. Παλιότερα, κύριο μέλημά σας κατά τη νομοθεσία ήταν η διευκόλυνση αυτών που σας δωροδοκούσαν και το βόλεμα των "δικών σας παιδιών". Τώρα, μόνο μέλημά σας είναι η ανεύρεση χρημάτων με κάθε τρόπο, ξεπουλώντας κομμάτι κομμάτι τη χώρα. Και τολμάτε να μιλάτε για δημόσιο συμφέρον;

Στο τέλος ο κ. Παπουτσής κάλεσε:

"τη νέα γενιά και τους δημοκράτες πολίτες, να καταδικάσουν άμεσα και να απομονώσουν όσους επιμένουν με συστηματικό τρόπο να δημιουργούν επεισόδια και να προκαλούν βίαιες αντιδράσεις εις βάρος της αξιοπιστίας των θεσμών και τις αξιοπρέπειας των προσώπων."

Δηλαδή με δύο λόγια μας ζητάτε να σας καταδικάσουμε και να σας απομονώσουμε, κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε μια εβδομάδα τώρα. Γιατί, αν δεν το καταλάβατε κι από τα παραπάνω, εσείς είστε οι αυτουργοί των όποιων βίαιων αντιδράσεων, αφού εσείς έχετε καταβαραθρώσει την αξιοπιστία των θεσμών και συστηματικά μειώνετε την αξιοπρέπεια των προσώπων. Των δικών μας προσώπων. Όλων μας.

Οι λέξεις αξιοπιστία και αξιοπρέπεια δεν σας χαρακτηρίζουν κύριε Παπουτσή. Η μόνη λέξη με το συνθετικό "αξία" μπροστά που μπορεί να σας χαρακτηρίσει είναι η λέξη "αξιολύπητος". Είστε ένας ξεπουλημένος υπηρέτης του κεφαλαίου*, κύριε Παπουτσή, και ως τέτοιον θα σας κρίνουμε στο τέλος.

Θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Γ.

*ουσιαστικά αυτών που χάραξαν την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό