Χθες το βράδυ, την ώρα που μάζευα τα πράγματα για να φύγω για Αίγιο, ψάχνοντας μια τσάντα αναρωτήθηκα αν έχω βάλει το χαρτί της ασφάλειας αυτοκινήτου στο αμάξι. (Ήταν μέχρι πρόσφατα σε εκείνη την τσάντα.) Επειδή είχα αργήσει, υπέθεσα πως ναι και έφυγα.
Στα διόδια της Μάντρας, υπήρχε μπλόκο. Καθώς περνούσα, δυο αστυνομικοί μου κάνουν νόημα να σταματήσω. Σκέφτηκα "έχει γούστο..."
Σταματάω, έρχεται ο ένας στο παράθυρο και μου λέει (μετά τις καλησπέρες): "Άδεια, δίπλωμα και ασφάλεια." Στο τελευταίο δαγκώνομαι.
Του δίνω το δίπλωμα, του δίνω την άδεια, του λέω "μισό λεπτό να βρω και την ασφάλεια". Ψάχνω όλα τα χαρτιά που φυλάω στο αυτοκίνητο, πουθενά. (Παρεμπιπτόντως, βρήκα όλα τα ασφαλιστήρια από το 2010 και μετά.)
Του λέω "να ψάξω και στην τσάντα που έχω στο πορτμπαγκάζ". Ψάχνω - την ίδια τσάντα που έψαξα και στο σπίτι - τίποτα. Κάπου εδώ αρχίζει και με λούζει κρύος ιδρώτας. Ψάχνω και στην τσάντα του λάπτοπ (περισσότερο μπας και κερδίσω χρόνο παρά για να βρω κάτι), κι εκεί τίποτα.
"Δεν τη βρίσκω", του λέω.
Μου απαντάει: "σας ενημερώνω ότι το πρόστιμο είναι 500 ευρώ και θα σας αφαιρέσουμε άδεια, δίπλωμα και πινακίδες. Μπορείτε να ακυρώσετε την κλήση και να πάρετε πίσω τα χαρτιά σας αν προσκομίσετε την ασφάλεια εντός τριών εργάσιμων ημερών στην Τροχαία Νέας Περάμου."
"Μισό λεπτό να ξαναψάξω", του απαντάω.
Ξαναψάχνω όλο το αμάξι. Τίποτα.
Κάπου εκεί με ρωτάει: "έχετε σίγουρα ασφάλεια;" Του ρίχνω ένα βλέμμα του στυλ "όχι, ψάχνω όλο το αμάξι δεύτερη φορά περιμένοντας να φυτρώσει, εσύ τι λες;" Δεν με ξαναρώτησε.
"Δεν την έχω", του λέω στο τέλος.
Μου κόβει κλήση, παίρνει άδεια, δίπλωμα και πινακίδες. Φεύγω συγχισμένος.
Στον δρόμο σκέφτομαι 2 πράγματα.
Πρώτον, πόσο πιο απλό θα ήταν, αφού ήδη έχουν μια βάση δεδομένων για όλες τις άδειες κυκλοφορίας, να ενημερωνόταν αυτόματα το σύστημα για κάθε νέο ασφαλιστήριο από τις ασφαλιστικές εταιρείες, κατά την έκδοσή του.
Τεχνολογία - Τροχαία : 0 - 1
Δεύτερον, πες οκ, να πάρουν άδεια και πινακίδες, αλλά γιατί να μου πάρουν το δίπλωμα; Εντάξει, το συγκεκριμένο αμάξι χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να κυκλοφορήσει, αλλά εγώ γιατί να μην μπορώ να οδηγήσω κάποιο άλλο αμάξι;
Λογική - Τροχαία : 0 - 1
Το πρωί τηλεφωνώ στην Τροχαία Νέας Περάμου, τους λέω ότι την Τετάρτη το πρωί θα επιστρέφω προς Αθήνα, αλλά αφού δεν έχω το ασφαλιστήριο μαζί μου, τι θα μπορούσε να γίνει. Τους λέω επίσης ότι ο ασφαλιστής μου μπορεί να μου στείλει αντίγραφο της ασφάλειας με φαξ. Μου λένε να πάει ο ασφαλιστής σε κάποιο αστυνομικό τμήμα και να στείλει απευθείας το φαξ σε αυτούς.
Ενημερώνω τον ασφαλιστή, πάει ο άνθρωπος στην πλησιέστερη Τροχαία, όπου του λένε πως δεν δέχονται το αντίγραφο. Σημειωτέον, το αντίγραφο είναι ολόιδιο με το πρωτότυπο.
Λογική - Τροχαία : 0 - 2
Κι εδώ αναρωτιέμαι εγώ: Αν χάσει κανείς το πρωτότυπο έγγραφο, πώς ακριβώς αποδεικνύει στην Τροχαία ότι είναι ασφαλισμένος; Γυρνάει πίσω στο χρόνο και αρπάζει το χαμένο ασφαλιστήριο;
Τέλος πάντων, προθυμοποιείται η κοπέλα μου να πάει στο σπίτι μου μετά τη δουλειά, να ψάξει για το χαρτί και να το στείλει αυτή με φαξ από την εκεί Τροχαία.
Πάει, ψάχνει, δεν το βρίσκει, οπότε, δια της ατόπου απαγωγής, μόνο σε ένα μέρος μπορούσε να είναι. Της λέω "περίμενε", τρέχω στο δωμάτιό μου, παίρνω την τσάντα του λάπτοπ, βγάζω το λάπτοπ και - ως δια μαγείας - στον πάτο της τσάντας, τσαλακωμένο, βρίσκω το ασφαλιστήριο...
"Μωρό μου... Τσάμπα ψάχνεις..." Μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια.
Αυτό που με τσαντίζει δεν είναι ότι έχασα μισή ώρα χθες στο μπλόκο, δεν είναι ότι θα χάσω τουλάχιστον άλλη τόση ώρα για να ξαναπάρω πίσω τα χαρτιά μου, δεν είναι ότι έτρεξα τόσο κόσμο που θα θέλει (δικαίως) να μου πετάξει κάτι στο κεφάλι...
Αυτό που με τσαντίζει είναι ότι έχασα την ευκαιρία να κάνω θεαματική έξοδο από το μπλόκο, όταν μετά από 15-20 λεπτά ψαξίματος, κι ενώ ο τροχαίος θα είχε ξεκινήσει να βγάζει τις πινακίδες, θα του εμφάνιζα το ασφαλιστήριο, θα έπαιρνα τα χαρτιά μου πίσω (αφού μου ξαναβίδωνε τις πινακίδες) και θα έφευγα κύριος!
Κρίμα...
Γ.
Υ.Γ. Από το πρωί τα χθεσινοβραδινά γεγονότα τα έμαθαν αρκετοί φίλοι και συγγενείς. Το περίεργο είναι ότι κανείς δεν μου είπε "πλάκα μου κάνεις;"
Θα το έχω υπόψη μου του χρόνου...
