Ενεργητική – Παθητική φωνή

Ο φίλος μου ο Βαγγέλης μου έστειλε το παρακάτω κείμενο για να το ανεβάσω στο blog. (Βαγγέλη, αφού έκανες την αρχή, ευκαιρία είναι να φτιάξεις και το δικό σου blog.) Διαβάστε λοιπόν πώς ένα τυχαίο καθημερινό συμβάν μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις:

Ενεργητική – Παθητική φωνή

Αθάνατη Ελλάδα.

Περνούσα τις προάλλες από το ΙΚΑ Ν. Ιωνίας όπου είδα το εξής. Μία καθαρίστρια στο μπαλκόνι σφουγγάριζε. Το ιδιαίτερο της συγκεκριμένη περίπτωσης ήταν ότι η εν λόγω κυρία τίναζε την σφουγγαρίστρα της από το μπαλκόνι. Κάτω από το μπαλκόνι δεν είχε άλλο μπαλκόνι. Είχε δρόμο.

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι των επάνω ορόφων αγνοώντας πλήρως ότι από κάτω μπορεί να είναι κάποιος άλλος, μπορεί να πετάει σκουπίδια, να τινάζει χαλιά, να ρίχνει νερά και ούτω καθεξής. Αυτό με το τίναγμα χαλιών πάντως μου έχει τύχει. Τρώγαμε στο μπαλκόνι και στον ακριβώς από επάνω όροφο τίναζαν χαλιά και ερχόταν σκόνη κατά πάνω μας. Η σκέψη αυτή, του τινάζω το χαλί στο μπαλκόνι, ή πετάω κάτι μπορεί να προέρχεται από την ταπεινή μας καταγωγή πριν τις πολυκατοικίες, όπου δεν υπήρχε ο από κάτω σαν έννοια. Όπως και πολλά άλλα πράγματα και αυτό μάλλον δεν άλλαξε στην νοοτροπία μας.

Αυτή η ικανότητα να ενεργεί ο από επάνω και να παθαίνει από κάτω δεν είναι άγνωστη στα ελληνικά χρονικά. Ο καθένας που είναι από επάνω αρκετές φορές ενεργεί χωρίς να ενδιαφέρεται ποιος είναι από κάτω και τι θα πάθει. Ακόμη και ο αείμνηστος ΘΒ στην ταινία του Φαλακρός Πράκτωρ το είχε μνημονεύσει: «Ει, εσείς από πάνω, προσέχετε λίγο τους από κάτω».

Η ελληνική γλώσσα το λέει ξεκάθαρα: Ενεργητική και Παθητική φωνή. Ο ένας ενεργεί, ο άλλος παθαίνει. Η κυρία σφουγγαρίζει, ο από κάτω σφουγγαρίζεται.

Προσοχή μαντάμ.