Η Επιβολή της Νομιμότητας

Διάβασα σε αυτό το κείμενο του Αρκούδου: Ξέρει, και δεν ενοχλείται. (είναι εξαιρετικό, διαβάστε το)

αυτό το δελτίο τύπου του Υπ. Προστασίας του Πολίτη (ολογράφως για να μην ξεχνάμε και τον Όργουελ),

που απαντά σε ερώτηση βουλευτών για αυτό το γεγονός.

Πέρα από όσα σχολιάζει ο Αρκούδος, το μάτι μου έπεσε σε αυτή τη φράση:

"Ο ελληνικός λαός, με την ωριμότητα που επιδεικνύει, απαιτεί την επιβολή της νομιμότητας προς πάσα κατεύθυνση."

Πολλά μπορεί να πει κανείς για την συγκεκριμένη πρόταση, αλλά εγώ θα επικεντρωθώ σε ένα.

Γιατί "την επιβολή της νομιμότητας";

Γιατί επιβολή και όχι εφαρμογή; Η νομιμότητα επιβάλλεται; Μια πολιτισμένη κοινωνία δεν αρκείται στην εφαρμογή των νόμων; Και πώς θα γίνεται αυτή η επιβολή;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω την συγκεκριμένη φράση τον τελευταίο καιρό, η συχνότητα με την οποία επαναλαμβάνεται όμως έχει αρχίσει και με προβληματίζει.

Είναι μια λέξη που περιέχει βια, που προϋποθέτει βια. Είναι μια λέξη που υποσυνείδητα σε κάνει να σφιχτείς, να αμυνθείς. Ίσως και να φοβηθείς. Όχι απαραίτητα επειδή κάτι θα συμβεί σε σένα, αλλά επειδή κάπου κάτι βίαιο θα συμβεί σε κάποιον.

Η χρήση της λέξης δεν είναι τυχαία, δεν μπορεί να είναι τυχαία όταν τα κείμενα αυτά στήνονται λέξη προς λέξη από επαγγελματίες προπαγανδιστές. Συνεισφέρει στη δημιουργία ενός κλίματος φόβου, που δηλητηριάζει την (τωρινή και την αυριανή) καθημερινότητά μας.

Στο μυαλό μου η "επιβολή της νομιμότητας προς πάσα κατεύθυνση" αντικαθίσταται από τη φράση "ξύλο προς πάσα κατεύθυνση". "Ωμή βια προς πάσα κατεύθυνση." "Τσάκισμα σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει ό,τι εμείς θεωρούμε ότι βρίσκεται κάτω από την λέξη "νομιμότητα"". Άλλωστε εμείς καθορίζουμε τι είναι νόμιμο.

Με το κοινωνικό χάος προ των πυλών δεν είναι περίεργο που η κρατική βια εντείνεται. Άσχετα αν αυτό είναι βλακώδες και - όπως έχει αποδείξει η ιστορία - αυτοκαταστροφικό. Δεν τους νοιάζει όμως. Άλλος είναι ο στόχος τους.

Η επίσης προπαγαδιστική (και εμετική) εξίσωση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής με τον ΣΥΡΙΖΑ και οι συγκρίσεις με τη Γερμανία κατά την άνοδο του Ναζισμού δείχνουν πως ακόμα και η ιστορία - αντί να διδάξει - χρησιμοποιείται με στόχο το κομματικό - λάθος - το ταξικό όφελος. Διαστρεβλώνεται για να διατηρήσει τα προνόμιά της η μικρή μερίδα "συμπολιτών" μας που τόσα χρόνια είχε την εξουσία. (Ίσως κι από πάντα.) Την πραγματική εξουσία. (Αν αναρωτιέστε ποιοι είναι, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα βρίσκεται στην περίφημη πλέον λίστα που είχε "ξεχάσει" στο αρχείο του ο Βενιζέλος.)

Είναι προτιμότερο για αυτούς να μας βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας γιατί έτσι κερδίζουν χρόνο. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως τι σκέφτονται, αν σκέφτονται, για μετά. Όσο κι αν μεταθέσουν την ημερομηνία λήξης, κάποια στιγμή αυτή θα φτάσει. 

Δεν μου αρέσει καθόλου το πού οδηγούμαστε.