Δημοψήφισμα

Υπογράψτε κι εσείς online την αίτηση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό:

Όχι στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο

Γ.

Μετονομασία

Με την ευκαιρία της εαρινής ισημερίας, αποφάσισα ότι ήρθε καιρός για μια αλλαγή στο blog. Αφού πλέον δεν είμαι στην Αγγλία, ο τίτλος του είναι λίγο άκυρος. Οι "Adventures in England" δεν τελείωσαν βέβαια, αλλά δεν αποτελούν και το κυρίως θέμα. Το δίλημμα μου ήταν αν θα έπρεπε να φτιάξω νέο blog, ή απλώς να μετονομάσω το παλιό. Προτίμησα τη δεύτερη λύση γιατί α) έτσι κι αλλιώς αρκετά κείμενα ήταν ήδη άσχετα, β) δεν ήθελα να μαραζώσει αυτό το blog (έχω δεθεί συναισθηματικά μαζί του) και γ) και το καινούριο το ίδιο ακριβώς layout θα είχε. Οπότε, έβαλα όλα τα σχετικά με την Αγγλία κείμενα υπό την ετικέτα Adventures in England και διάλεξα νέο όνομα, το εξής:

Ουζουλάνδη: μια στάση στο δρόμο του ειρηνικού πολεμιστή.

Ο τίτλος μπορεί να σας φανεί ψιλομυστήριος, ωστόσο οφείλω να διευκρινίσω ότι έχει καθαρά χιουμοριστική διάθεση. Βασίζεται σε δύο γεγονότα που ελάχιστοι φίλοι μου τα γνωρίζουν και τα δύο, άρα για τους περισσότερους θα παραμείνει μυστήριο.

Και έτσι πρέπει.

Γεράσιμος

Άνοιξη ξανά

(Η εαρινή ισημερία έφτασε. Η ισονομία και η ευημερία θα αργήσουν λίγο.)

Από σήμερα έχουμε και επίσημα μπει στην άνοιξη. Η διάρκεια της ημέρας είναι πλέον μεγαλύτερη από αυτή της νύχτας. Το αντίτιμο για να μας αφήσει ο χειμώνας όμως, ήταν μάλλον βαρύ. Μες στο μήνα Μάρτιο οι οπαδοί των φανταστικών κόσμων θρήνησαν την απώλεια δύο από τους σημαντικότερους δημιουργούς τους.

Μόλις προχθές πέθανε ο Arthur Clarke, ένας εκ των σημαντικότερων συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Αν και το πιο γνωστό του έργο είναι το «2001: Η οδύσσεια του διαστήματος» λόγω της ομώνυμης ταινίας, το αγαπημένο μου είναι «Η πόλη και τα Άστρα». Είναι ένα από τα βιβλία που με επηρέασαν βαθύτατα και στο οποίο χρωστάω ένα μέρος του τρόπου σκέψης μου, ειδικά σε ό,τι αφορά την τεχνολογική πρόοδο.

Διαβάστε και τα σχετικά κείμενα της Ελευθεροτυπίας και του Νεφέλικα.

Λίγες μέρες νωρίτερα πέθανε ο Gary Gygax, ένας εκ των δημιουργών του παιχνιδιού ρόλων (RPG) “Dungeons and Dragons”. Χάρη σε αυτήν του την έμπνευση, ο Gygax είναι υπεύθυνος για ατέλειωτες ώρες διασκέδασης και τη δημιουργία μακροχρόνιων δεσμών φιλίας, μέσω της περιήγησης σε αμέτρητους φανταστικούς κόσμους που ξεπήδησαν χάρη στη δημιουργική φαντασία όσων αγάπησαν τα RPG. Ο Arkin, ο Σίσυφος, ο Serah και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες που κατά καιρούς έχω ενσαρκώσει τον ευγνωμονούν.

Δείτε και το κόμικς-φόρο τιμής στο “The Order of the Stick”.

Ο παγκόσμιος μέσος όρος ευφυΐας πρέπει να μειώθηκε λιγάκι.

Στα δικά μας τώρα, η άνοιξη μπήκε επεισοδιακά. Με διακοπές ρεύματος, λόφους σκουπιδιών και όλον τον κόσμο στους δρόμους να διαμαρτύρεται για την άδικη αρπαγή του μόχθου του ή του μέλλοντός του – ανάλογα. Μπορεί να μην κατορθώσουμε να ανατρέψουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, αλλά τουλάχιστον όλο και περισσότεροι ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη. Μόνη ελπίδα τώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μέσα σε όλα, ο Ε. Βενιζέλος κατηγόρησε τον Α. Αλαβάνο για λάθος timing σχετικά με την αίτηση δημοψηφίσματος. Άκου ποιος μιλάει! Τόσο γρήγορα ξέχασε το Ζάππειο; (Αλλά θα μου πεις, αν δεν είναι αυτός ειδικός, τότε ποιος είναι;)

Γεράσιμος

Μπορώ να ζήσω χωρίς ρεύμα για 2 ώρες την ημέρα

(Τόση ώρα κρατάει η μπαταρία του laptop μου.)

(από Σαλάτα Εποχής)

Αν πιστέψω όσα προβάλλονται όλη μέρα στην τηλεόραση, πρέπει να είμαι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που δεν διαμαρτύρεται για τις διακοπές ρεύματος και τη συσσώρευση των σκουπιδιών. Αντίθετα, συμπάσχω με όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους (αν υπήρχε κάποια σελίδα για να δηλώσω ενυπόγραφα την συμπαράστασή μου θα το έκανα ευχαρίστως) και προσπαθώ να μάθω για τους λόγους που απεργούν, ώστε να σχηματίσω τη δική μου άποψη για το αν έχουν δίκιο ή όχι.

Όμως δεν πιστεύω πλέον όσα ακούω στην τηλεόραση. Νομίζω πως δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι αυτοί οι άνθρωποι καλά κάνουν και απεργούν. Ούτε πρέπει να είμαι ο μόνος που αναρωτιέται γιατί οι υπόλοιποι δεν απεργούν ακόμη. Ούτε ο μόνος που εξοργίζεται με την προπαγάνδα των περισσότερων ΜΜΕ, που σε πλήρη συμφωνία με αυτούς των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούν προσπαθούν να στρέψουν τους πολίτες τον έναν εναντίον του άλλου. Και είναι ειδικά αυτό που με κάνει να πιστεύω ότι οι απεργοί έχουν δίκιο και ότι εγώ πρέπει να τους υποστηρίξω.

Αλλά η προσπάθεια δημιουργίας σύγχυσης δεν περιορίζεται στα τηλεοπτικά κανάλια. Μια απορία που έχω όλες αυτές τις ημέρες και ειδικά στην αρχή της απεργίας όταν οι διακοπές ηλεκτροδότησης ήταν δίωρες, είναι η εξής. Γιατί γίνεται αυτό το μπάχαλο στους δρόμους; Δεν μπορεί η τροχαία να συντονιστεί με το πρόγραμμα διακοπών της ΔΕΗ και να στέλνει τους τροχονόμους της (ακόμα και εκ των προτέρων) στις περιοχές που θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα;

Παράδειγμα: Παρασκευή (7/3), τα 2/3 των φαναριών της Λ. Βουλιαγμένης (άνοδος) χωρίς ρεύμα. Η κατάσταση σε κάθε διασταύρωση χαοτική. Κι όμως σε τόσα χιλιόμετρα δρόμου είδα μόνο 2 τροχονόμους, κι αυτούς στο ίδιο φανάρι! Πέμπτη (6/3), Κολωνάκι, διαδρομή από πλατεία προς Μετρό Ευαγγελισμού. Σε κάθε γωνία (μα σε κάθε γωνία) της Βασ. Σοφίας και της πλατείας υπήρχε και ένας αστυνομικός. Προφανώς περίμεναν κάποιον «επίσημο» να περάσει (δεν έμαθα ποιον). Νομίζω ότι αυτή η αντίθεση λέει πολλά για τις προτεραιότητες και τους στόχους των κυβερνώντων. Όμως για αυτά ούτε κουβέντα από τα κανάλια.

Νομίζω λοιπόν ότι ήρθε ο καιρός να κάνουμε αυτό που έχει προτείνει ο πιτσιρίκος. Να μποϋκοτάρουμε αυτούς που αψηφούν την κοινή λογική και τους κανόνες της δημοσιογραφίας και προσπαθούν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Προσωπικά όταν παρακολουθώ μια «ενημερωτική» εκπομπή ξέρω εκ των προτέρων ότι θα εκνευριστώ, οπότε δεν το ‘χω σε τίποτα να τις κόψω και τελείως. Ήδη κάποιες τις έχω κόψει εδώ και καιρό (π.χ. Πρετεντέρης) γιατί βλάπτουν σοβαρά την υγεία.

Επίσης, έχω να κάνω μια πρόταση προς όλους τους φοιτητές που κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις. Παιδιά, στην επόμενη πορεία να πάρουμε μαζί τους υπαλλήλους στην καθαριότητα (κοινώς σκουπιδιάρηδες). Εκτός του ότι διαθέτουν τα πολεμοφόδια, ξέρουν και καλό σημάδι! (Και μερικούς εναερίτες για τις κάμερες.)

Γεράσιμος

Υ.Γ. Όταν το θράσος δεν έχει όρια:

Μήνυση από την Ένωση Αστυνομικών γιατί τους... πήραν με τις λεμονόκουπες

Η εκτόξευση σκουπιδιών μέσα σε σακούλες σε βάρος αστυνομικών που εμπόδιζαν την είσοδο απεργών-εργαζομένων στους δήμους σε κτίριο του υπουργείου Απασχόλησης, συνιστά κατά την Ένωσή τους «βάναυση προσβολή προσωπικότητας, η οποία καταρρακώνει το κύρος του εργαζόμενου αστυνομικού».

Γι' αυτό το λόγο χθες η Ενωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής μπήκε στο χορό των μηνύσεων σε βάρος απεργών εργαζομένων και συνδικαλιστικών σωματείων υποβάλλοντας μηνυτήρια αναφορά και ζητώντας «να αποδοθούν οι δέουσες ποινικές ευθύνες μετά την ανάλυση των σχετικών βίντεο που προβλήθηκαν από τους τηλεοπτικούς σταθμούς».

Δηλαδή οι έρημοι οι φοιτητές που πέρυσι τους σάπιζαν στο ξύλο, τους ψέκαζαν εξ επαφής με χημικά και τους στερούσαν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα κατά τη σύλληψη και την κράτηση, τι θα έπρεπε να πουν;

Πόσα θες να μας τρελάνεις;

(Ή, τι πίνεις και δεν μας δίνεις;)

Παρακολουθώ εδώ και λίγο καιρό τη διαμάχη ανάμεσα στον Κώστα Γεωργουσόπουλο και τον Αντώνη Λιάκο σχετικά με τη προσέγγιση της νεότερης ιστορίας από τους σύγχρονους (ή μήπως «μοντέρνους»;) ιστορικούς, η οποία ξεκίνησε με αφορμή μια συνέντευξη του Βασίλη Λαμπρόπουλου στο «Κ» της Καθημερινής.

Παραθέτω τα σχετικά κείμενα (μέχρι σήμερα):

Οικουμενικοί Μιτσιγκάνοι
Ο εξευτελισμός του δημοσίου διαλόγου
Η «Επιφυλλίδα» περί Β. Λαμπρόπουλου
Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν
Το μονοπώλιο των μεταφράσεων

Δεν θα αναφερθώ στο θέμα της αντιπαράθεσης γιατί οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες, δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω ένα συγκεκριμένο κομμάτι της που δείχνει πώς κάνει «διάλογο» ο κ. Λιάκος.

Καταρχάς, σε κανένα σημείο δεν απαντάει στον κ. Γεωργουσόπουλο επί της ουσίας. Αντιθέτως, προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει τον συνομιλητή του. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι η αναφορά στο «μονοπώλιο» του κ. Γεωργουσόπουλου στις θεατρικές μεταφράσεις των αρχαίων ποιητών. Συγκεκριμένα γράφει:

«(…), μονοπώλιο των μεταφράσεων αρχαίων έργων που ανεβάζουν τα κρατικά θέατρα κ.ά.» («Τα Νέα» 23/2/08)

Μερικές ημέρες αργότερα, ο κ. Γεωργουσόπουλος του απαντάει:

«(…) από το 1972 που εγώ πρωτοεμφανίστηκα ως μεταφραστής έως το 2007 και τα δύο κρατικά θέατρα εμφάνισαν στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο και στο Θέατρο των Φιλίππων έργα, τραγωδίες και κωμωδίες, αριθμός 120 (ολογράφως εκατόν είκοσι), ογδόντα το «Εθνικό», σαράντα το ΚΘΒΕ. Σ΄ αυτά λοιπόν τα 35 χρόνια ο Κ.Χ. Μύρης συνεργάστηκε με το «Εθνικό» έξι (αριθμητικώς 6) φορές και με το κρατικό πέντε (αριθμητικώς 5) φορές. (…) Δηλαδή σε 35 χρόνια 5 μεταφράσεις, αναλογικά κάθε επτά χρόνια μία!! Αυτό ο κ. Λιάκος, καθηγητής Ιστορίας, δηλαδή επιστήμονας, το ονομάζει μονοπώλιο.»

Και ο κ. Λιάκος ανταπαντάει:

«Ας δούμε δυο τυχαία παραδείγματα.

● Φεστιβάλ Επιδαύρου 2005:

Παράσταση 1- 2 Ιουλίου, Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος, Μτφρ. Κ.Χ. Μύρης,

8- 9 Ιουλίου, Ευριπίδου Βάκχες, Μτφρ. Κ.Χ.Μύρης,

23- 24 Ιουλίου Αριστοφάνους Ειρήνη, Μτφρ. Κ.Χ.Μύρης,

5- 6 Αυγ., Σοφοκλή Αντιγόνη, Μτφρ. Γ. Βαρβέρης,

19- 20 Αυγ., Αισχύλου Προμηθέας Δεσμώτης, Μτφρ. Μ. Βολανάκης,

26- 27 Αυγ., Ευριπίδη Μήδεια, Μτφρ. Dario del Corno

(από τις έξι παραστάσεις οι τρεις σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη = Κ. Γεωργουσόπουλος)

● Φεστιβάλ Φιλίππων 2006:

1 Ιουλίου, Αριστοφάνη Θεσμοφοριάζουσες, Μτφρ. Κ.Χ.Μύρης,

7 Ιουλίου, Ευριπίδη Ιφιγένεια εν Ταύροις, Μτφρ. Κ.Χ.Μύρης,

15 Ιουλίου, Αριστοφάνη Όρνιθες, Μτφρ. Β. Ρώτας,

9 Αυγ. Αισχύλου Πέρσες, Μτφρ. Νικολέττα Φριντζήλα,

12 Αυγ. Ευριπίδη Ελένη, Μτφρ. Κ.Χ.Μύρης,

19 Αυγ., Σοφοκλή Αντιγόνη, Μτφρ. Νίκος Παναγιωτόπουλος

(από τις έξι παραστάσεις οι τρεις σε μετάφραση Κ. Γεωργουσόπουλου)»

(«Τα Νέα» 8/3/08)

Τα 2 παραδείγματα που αναφέρει ο κ. Λιάκος, όμως, δεν είναι καθόλου τυχαία. Έχει επιλέξει τις χρονιές κατά τις οποίες παίχτηκαν οι περισσότερες παραστάσεις σε μεταφράση του κ. Γεωργουσόπουλου στα συγκεκριμένα φεστιβάλ (αν και για το Φεστιβάλ Επιδαύρου 2005 κάπου έχει κάνει λάθος, γιατί στο πρόγραμμα οι παραστάσεις είναι 9, οι 4 σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, ποσοστό 44%).

Συγκεκριμένα αν κοιτάξουμε την τελευταία τριετία, α) για το φεστιβάλ Επιδαύρου το 2006: στις 6 παραστάσεις οι 2 ήταν σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και το 2007: στις 5 παραστάσεις μόνο η 1, ενώ β) στο φεστιβάλ Φιλίππων το 2005: από τις 7 παραστάσεις οι 3 είναι σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και το 2007: από τις 6 οι 2.

Κάνοντας μια στοιχειώδη στατιστική ανάλυση συμπεραίνουμε ότι: α) Για το φεστιβάλ Επιδαύρου, στις 20 παραστάσεις της τελευταίας τριετίας οι 7 ήταν σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, δηλαδή το 35%, ενώ β) για το φεστιβάλ Φιλίππων στις 19 παραστάσεις οι 8, δηλαδή περίπου το 42%.

Με δυο λόγια, μπορεί οι μεταφράσεις του κ. Γεωργουσόπουλου να είναι οι πιο πολυπαιγμένες, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν φτάνουν το 50% των παραστάσεων. Επομένως, ο κ. Λιάκος ψεύδεται σκόπιμα. Χρησιμοποιεί ένα μέρος μόνο των δεδομένων (κι αυτά λάθος) για να υποστηρίξει τις θέσεις του, οι οποίες απέχουν από την αλήθεια. Από επιστημονικής απόψεως η μέθοδός του είναι άκρως ανήθικη. Αναρωτιέμαι εγώ τώρα, αν σε αυτό το μικρό και εύκολα εξετάσιμο παράδειγμα ο κ. Λιάκος αλλοιώνει τα αποτελέσματα μιας έρευνας, γιατί να μην υποθέσω ότι το κάνει γενικότερα; Και ειδικά σε αυτά που δεν μπορώ να επαληθεύσω; Είναι δυνατόν μετά να θεωρώ το επιστημονικό του έργο αξιόπιστο;

Αλλά ας αφήσουμε τα μαθηματικά και ας πάμε λίγο στη λογική. Καταρχάς από πού κι ως πού το ποσοστό 50% αντιστοιχεί σε μονοπώλιο (όπως αυθαίρετα ορίζει ο κ. Λιάκος); Εγώ όταν ακούω μονοπώλιο αντιλαμβάνομαι το 100% όπως ετυμολογικά απαιτεί η λέξη. Αν ο κ. Γεωργουσόπουλος έχει καταφέρει κάτι λιγότερο από τις μισές παραστάσεις αρχαίου δράματος να παίζονται με δικές του μεταφράσεις, μπράβο του. Άλλωστε, με το ζόρι τους βάζει ο κ. Γεωργουσόπουλος να ανεβάζουν τις μεταφράσεις του; Από όσο ξέρω, η μετάφραση συνήθως είναι επιλογή του σκηνοθέτη (ειδικά όταν μιλάμε για το επίπεδο των σκηνοθετών που ανεβάζουν έργα στην Επίδαυρο). Αν ανεβαίνουν τόσες παραστάσεις σε μεταφράσεις του κ. Γεωργουσόπουλου, όταν υπάρχουν ένα σωρό εναλλακτικές μεταφράσεις, αυτό σημαίνει ότι οι σκηνοθέτες τις θεωρούν καλύτερες από τις υπόλοιπες. Άρα, καλά κάνει και έχει το μονοπώλιο (που δεν το έχει).

Όμως ο κ. Λιάκος πιστεύει πως άλλος είναι ο λόγος. Θεωρεί ότι κατά κάποιο τρόπο οι θίασοι εκβιάζονται από τον κ. Γεωργουσόπουλο:

«Ζητούμενο βέβαια είναι πώς μπορεί να λειτουργήσει κανείς ταυτόχρονα και ως προμηθευτής μεταφράσεων και ως κριτικός παραστάσεων που επηρεάζει τη ζήτηση.»

(«Τα Νέα» 8/3/08)

Επομένως κατά τον κ. Λιάκο, ο κ. Γεωργουσόπουλος είναι σε θέση να θάβει τις παραστάσεις στις οποίες δεν χρησιμοποιήθηκε η δική του μετάφραση και να εκθειάζει τις υπόλοιπες, αναγκάζοντας τον σκηνοθέτη να σκεφτεί: «Αν διαλέξω άλλη μετάφραση ο Γεωργουσόπουλος ίσως με θάψει. Αν ανεβάσω τη δική του θα είναι ευχαριστημένος. Άρα θα ανεβάσω τη δική του.» (Θα τρελαθούμε τελείως;) Προφανώς δεν έχει διαβάσει ποτέ του κριτική θεάτρου του κ. Γεωργουσόπουλου, γιατί τότε θα ήξερε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. (Προσωπικά θεωρώ τις κριτικές του πολύ καλύτερες από τις μεταφράσεις του.) Έστω όμως ότι κάνω λάθος και ότι ο κ. Γεωργουσόπουλος έχει εκμεταλλευτεί αυτήν την κατάσταση. Θα έπρεπε τότε ο κ. Λιάκος να δώσει συγκεκριμένα παραδείγματα (όπως έκανε με τα φεστιβάλ) και όχι να γράφει γενικόλογες υποθέσεις (δηλαδή να ρίχνει λάσπη). Αλλά το ποιόν του το είδαμε στην στατιστική ανάλυση παραπάνω, δεν χρειάζεται να ξαναγράφω τα ίδια.

Και το σημαντικότερο όλων: Όλα αυτά δεν έχουν καμμία σχέση με το θέμα της αντιπαράθεσης! Κι όμως, κατά τη γνώμη μου αυτό ακριβώς ήθελε να πετύχει ο κ. Λιάκος. Να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση. Αυτή είναι η πάγια τακτική του, όπως είχε φανεί και στην περίπτωση του βιβλίου της κ. Ρεπούση (όταν χαρακτήρισε «ψυχωσικούς» όσους διαφωνούν με τα γραφόμενα σε αυτό). Γενικά έχει την τάση να υποβιβάζει τον δημόσιο διάλογο στο κατώτατο επίπεδο και μετά έχει το θράσος να διαμαρτύρεται και να κατηγορεί όλους τους άλλους για αυτό. (Επιστήμονας να σου πετύχει...)

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι αυτός ο άνθρωπος διδάσκει τις νέες γενιές ιστορικών. Ελπίζω τουλάχιστον να μην βγουν σαν τα μούτρα του.

Update (22/3): Η απάντηση του κ. Γεωργουσόπουλου στον κ. Λιάκο (όλα τα λεφτά):

Ο λαγός που κάνει τη σουπιά

Γεράσιμος

Υ.Γ. Το ότι θα έφτανε μια μέρα που θα υπερασπιζόμουν τις μεταφράσεις του κ. Γεωργουσόπουλου, τις οποίες θεωρώ (αν και πιστές) ελάχιστα ποιητικές και συνεπώς θεατρικά μέτριες, δεν το είχα φανταστεί ποτέ...

Το ανέκδοτο της χρονιάς

(Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;)


Το πιο σύντομο ανέκδοτο για το 2008:

"Υβριδικό SUV".

(Το είδα σε διαφήμιση και δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω, να βάλω τα γέλια ή να αρχίζω να βρίζω;)

Πώς λέμε τσιγάρα light; Ε, το ίδιο πράγμα.

Ας είναι καλά οι αυτοκινητοβιομηχανίες που μας διασκεδάζουν...

Γ.

Υ.Γ. Προφανώς για χώρες στις οποίες τέτοια αυτοκίνητα είναι απαραίτητα, το υβριδικό μοντέλο βοηθάει σημαντικά στη μείωση της ρύπανσης. Στην Ελλάδα (και όπου αλλού) όμως, που 9 στους 10 τα αγοράζουν για να πουλήσουν μούρη, καταντάει ανέκδοτο. Αν ήθελαν οικονομικό αυτοκίνητο με χαμηλές εκπομπές ρύπων, ας έπαιρναν ένα matiz...

Σαν τα χιόνια...

(Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις.)

Τελικά η διαμονή στην Ελλάδα αποδείχθηκε πιο ανασταλτική για το blog απ’ ό,τι ολόκληρο μεταπτυχιακό. Μου αρέσει που στο προηγούμενο κείμενο έλεγα ότι «έχω όλο το χρόνο για να αναρτήσω μπλα μπλα μπλα...». Όντως χρόνο είχα, αλλά είχα και άλλα μάλλον πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω (έλα, υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον από το να γράφεις σαρκαστικά κείμενα στο ίντερνετ;;;). Από την άλλη, το φθινόπωρο δεν είχα καθόλου διάθεση να γράψω κάτι. Με παρηγορεί το γεγονός ότι και στα περισσότερα blogs (που διαβάζω), ειδικά το Νοέμβριο, επικρατούσε μια παρόμοια κατάσταση. Κοντά στα Χριστούγεννα ξαναπήρα ζεστά το θέμα, για διάφορους λόγους δεν έγραψα τότε και πέρασαν πάλι οι μήνες. Τέλος πάντων, τουλάχιστον πρόλαβα το Πάσχα. Το ερώτημα τώρα είναι, μετά από τόσους μήνες τι να γράψω για τα τεκταινόμενα στο Liverpool; Το έναυσμα έδωσε ο καιρός στα μέσα Φεβρουαρίου, που αφού μας σκέπασε 2-3 μέρες με χιόνι, μετά μας έστειλε στις παραλίες (βλέπε Ρόδος). Καιρός να σας μιλήσω λοιπόν για το...

Βρετανικό καλοκαίρι

Και συγκεκριμένα για το «βρετανικό καλοκαίρι 2007». Να δηλώσω καταρχάς ότι πλέον καταλαβαίνω για ποιο λόγο οι Άγγλοι με το που θα πιάσει Ιούνιος εξαφανίζονται από το νησί τους και γεμίζουν τα δικά μας και τους συμπονώ. (Τα νησιά μας βέβαια δεν φταίνε σε τίποτα.) Ο λόγος είναι πως το καλοκαίρι στο Liverpool κράτησε μόνο μια (1) ημέρα!!! Συγκεκριμένα είχαμε καλοκαίρι μόνο στις 9 Ιουνίου. (Γιατί και πώς θυμάμαι την ημερομηνία θα εξηγηθεί παρακάτω.) Ήταν η μόνη μέρα που κυκλοφόρησα με κοντομάνικο και ίδρωσα από τη ζέστη (και όχι επειδή έτρεχα να παραδώσω κάποια εργασία). Επιπλέον ήταν το μόνο βράδυ που οι κλιματολογικές συνθήκες μου θύμισαν καλοκαίρι στην Ελλάδα. Τόσο πολύ μάλιστα που ήταν αδύνατον να κάτσω μέσα. (Το ίδιο κι άλλοι Έλληνες, Ιταλοί κ.ά.) Όλο το υπόλοιπο διάστημα ήταν ένα διαρκές φθινόπωρο (ούτε καν άνοιξη) με διαλείμματα χειμώνα. Το τι βροχή φάγαμε δεν λέγεται! Την ώρα που η μισή Ελλάδα καιγόταν, εμείς μουλιάζαμε από τις συνεχείς βροχοπτώσεις. Ίσως και να έβρεξε περισσότερο απ’ ό,τι τον χειμώνα. Κατά γενική ομολογία ήταν το χειρότερο καλοκαίρι των τελευταίων ετών. Βέβαια, η εναλλαγή ήλιος-βροχή-ήλιος-βροχή-... είναι σύνηθες καλοκαιρινό φαινόμενο (εκεί), αλλά από βδομάδα σε βδομάδα, όχι κάθε μισή ώρα!

Παρόλα αυτά, το Liverpool ήταν από τις περιοχές που πλήγησαν λιγότερο από αυτό το κύμα κακοκαιρίας. Όλες οι βορειότερες και κεντρικότερες περιοχές είχαν γίνει βάλτοι. Σε χειρότερη μοίρα από όλες ήταν η Οξφόρδη, η οποία πλημμύρισε όταν ξεχείλισε ο Τάμεσης, και για έναν επιπλέον λόγο ο οποίος δεν έγινε ευρέως γνωστός. Οι περισσότερες βιβλιοθήκες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι υπόγειες, οπότε φανταστείτε τον πανικό των πανεπιστημιακών όταν τα νερά παραλίγο να πλημμυρίσουν το Πανεπιστήμιο! Η καταστροφή θα ήταν ανυπολόγιστη. Μετά την πλημμύρα η Οξφόρδη θα είχε βιβλιοθήκη του ίδιου μεγέθους με το Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Τελικά τελευταία στιγμή τη γλίτωσε και έτσι αποφεύχθηκαν οι μαζικές αυτοκτονίες. Ελπίζω όμως να πάρουν μέτρα για το μέλλον, γιατί όπως πάμε δεν το βλέπω καθόλου απίθανο να ξανασυμβεί.

Το «θετικό» της όλης κατάστασης ήταν πως ο καιρός ήταν ιδανικός για εντατικό διάβασμα. Πόσο να τον αντέξεις όμως; Έναν μήνα; Δύο; Τρεις μήνες ήταν πάρα πολύ, ειδικά όταν έχεις συνηθίσει το ελληνικό καλοκαίρι. Βασικά το βιολογικό μου ρολόι αποσυντονίστηκε πλήρως με το διαρκές φθινόπωρο και μια ύπουλη κατάθλιψη ανέλαβε τα ηνία. Ύπουλη, γιατί ένοιωθες μια ατονία, μια βαρεμάρα, μια υπνηλία και μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι φταίει είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. (Όχι ότι μετά μπορούσες να κάνεις πολλά πράγματα, απλά το πάλευες και περίμενες μπας και φτιάξει ο καιρός καθόλου και συνέλθεις.)

Αλλά αρκετά έγραψα για το πιο σύντομο ανέκδοτο της περσινής χρονιάς. Ας πάμε σε ένα άλλο ανέκδοτο.

Μύθοι και Πραγματικότητα (Μέρος δεύτερο): Η βρετανική οργάνωση.

Όπως πρέπει να έχω γράψει στο παρελθόν (αν όχι το κάνω τώρα), η εντύπωση που μου έδωσε η οργάνωση των Άγγλων είναι η εξής: Ό,τι συμφέρει οικονομικά να το οργανώσουμε, το οργανώνουμε, ό,τι δεν συμφέρει, όχι. Δεν είναι λοιπόν γραμμένο στο DNA τους το να είναι οργανωτικοί, αλλά το να βγάζουν κέρδος. Και αναφέρω ένα παράδειγμα:

Είναι Παρασκευή βράδυ, αρχές Ιουνίου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα και χαζεύω στο ίντερνετ. Στις 12 ακριβώς η σύνδεση κόβεται. Αρχικά νόμισα ότι το πρόβλημα ήταν του υπολογιστή μου, έψαξα τα καλώδια, έκανα restart, περίμενα λίγο, τίποτα. Αναγκαστικά περίμενα μέχρι το πρωί (πέφτοντας για ύπνο) οπότε συνειδητοποίησα ότι το πρόβλημα ήταν γενικότερο. Υπήρχε και ένα χαρτί στην πόρτα του Διαχειριστή που έλεγε ότι λυπάται για την αναστάτωση και ότι το πρόβλημα θα λυθεί τη Δευτέρα. (!!!) Και εδώ ξεκινούν τα ερωτήματα:

Ερώτημα 1^ο: Τι πάει να πει «το πρόβλημα θα λυθεί τη Δευτέρα;»

Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό που πρέπει να έρθει η Δευτέρα για να λυθεί, αφήνοντας ολόκληρο το Σαββατοκύριακο όλους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Εστίας χωρίς ίντερνετ; Υπάρχει περίπτωση να συνέβαινε τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα και να περιμέναμε μέχρι τη Δευτέρα; Αλλά, θα πει κανείς, στην Ελλάδα είναι αναμενόμενο, στην Αγγλία όμως; Το πιο ωραίο όμως είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι συνέβη:

Ερώτημα 2^ο: Γιατί η σύνδεση διακόπηκε τα μεσάνυχτα ακριβώς;

Δώστε βάση. Εκείνη η Παρασκευή ήταν η 8^η Ιουνίου. Τι ιδιαίτερο είχε εκείνη η μέρα; Ήταν η τελευταία μέρα του εαρινού εξαμήνου. Η μέρα που για τους προπτυχιακούς φοιτητές τελείωνε η χρονιά, η μέρα που άδειαζαν τα δωμάτια στις Εστίες και επέστρεφαν σπίτια τους. (Έτσι κατάλαβα ότι και στη δική μας την Εστία υπήρχαν αρκετοί, αν και θεωρητικά προορίζεται μόνο για μεταπτυχιακούς.)

Από τα μεσάνυχτα λοιπόν το ημερολόγιο θα έδειχνε Σάββατο 9 Ιουνίου. Τι πιο φυσικό να υπάρχει κάποια αυτόματη ρύθμιση που να διακόπτει την παροχή ίντερνετ στις Εστίες των προπτυχιακών εφόσον θα είναι άδειες. Προφανώς όμως, κάποιος έδωσε κατά λάθος την εντολή να κοπεί το ίντερνετ από ΟΛΕΣ τις Εστίες του Πανεπιστημίου. (Αυτό διασταυρώθηκε και με την άλλη Εστία μεταπτυχιακών, που ούτε αυτή είχε ίντερνετ. Η γύρω περιοχή όμως είχε. Και οι βιβλιοθήκες επίσης.) Επομένως η μαλακία έγινε είτε από κάποια υπηρεσία του Πανεπιστημίου είτε από τον πάροχο του ίντερνετ (είτε κι από τους δύο).

Ερώτημα 3^ο: Αφού το πρόβλημα ήταν τέτοιας φύσεως (και όχι υποδομής) γιατί έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα;

Γιατί χέστηκαν. Δεν μας είχαν πλέον ανάγκη. Οι τρεις δόσεις των διδάκτρων είχαν ήδη πληρωθεί και από τις 4 δόσεις για τη στέγαση είχε μείνει μόνο η τελευταία, η οποία είχε ήδη δρομολογηθεί. (Αυτά για τους μεταπτυχιακούς. Οι προπτυχιακοί (που είναι και πολύ περισσότεροι) είχαν ήδη ξεμπερδέψει με τα οικονομικά για τη συγκεκριμένη ακαδημαϊκή χρονιά.) Τη Δευτέρα λοιπόν που θα άνοιγαν οι υπηρεσίες του Πανεπιστημίου, θα λυνόταν το πρόβλημα σε 5 λεπτάκια (όπως και έγινε).

Και οι... παρενέργειες:

Από τη στιγμή όμως που οι 2 βασικές βιβλιοθήκες του Πανεπιστημίου είναι ανοιχτές το Σ/Κ μέχρι τις 21:30, μικρό το κακό, σκέφτηκα. Το Σάββατο θα συναντιόμουν με τον Κώστα στις 14:00 στο κέντρο, οπότε είπα να ξεκινήσω νωρίτερα, να περάσω κι από την κοντινή μου βιβλιοθήκη για να δω τουλάχιστον τα email μου και να στείλω κι ένα. Φτάνω λοιπόν έξω από την βιβλιοθήκη, όπου βρίσκω την πόρτα κλειστή και ένα χαρτί πάνω που να λέει ότι η βιβλιοθήκη από σήμερα (αφού τελείωσε το εαρινό εξάμηνο) μπαίνει σε θερινό ωράριο, το οποίο σημαίνει:

Το Σάββατο είναι ανοιχτή μέχρι τις 13:00 (η ώρα ήταν ήδη 13:30) και την Κυριακή είναι κλειστή... Η άλλη βιβλιοθήκη όμως τα Σάββατα θα είναι ανοιχτή μέχρι τις 17:00. Υποδέχτηκα τα νέα με ένα νευρικό γέλιο. (Ήταν κι άλλος ένας φοιτητής δίπλα μου εκείνη την ώρα, ο οποίος μάλλον ψιλοτρόμαξε.) Έλα όμως που έπρεπε απαραιτήτως να στείλω το γαμημένο το email πριν τη Δευτέρα, οπότε άρχισα να τρέχω προς την άλλη βιβλιοθήκη, που βρισκόταν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την προκαθορισμένη πορεία μου. Μπήκα λοιπόν αλαφιασμένος στην δεύτερη βιβλιοθήκη, μπούκαρα στο κοντινότερο δωμάτιο υπολογιστών, όπου συνειδητοποίησα ότι όλοι οι μη χρησιμοποιούμενοι υπολογιστές ήταν κλειστοί. Μέχρι να ανοίξει, να κάνει login, να στείλω το email, η ώρα είχε πάει περασμένες 14:00 και εγώ την πιο ζεστή μέρα του χρόνου πάλι έτρεχα για να μην στήσω πολύ τον Κώστα...

Ε, είναι δυνατόν μετά να ξεχάσω την ημερομηνία;;; (Κι όπως λέει ο εκφωνητής της σχετικής εκπομπής στην κρατική τηλεόραση, «την ημέρα εκείνη το ημερολόγιο έδειχνε 9 Ιουνίου του 2007».)

Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση και είναι σχετικό με την βρετανική οργάνωση, είναι πως δεν είχα ιδέα ότι θα αλλάξει ωράριο η βιβλιοθήκη. Και το σημειώνω αυτό γιατί στην βιβλιοθήκη θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον μια ανακοίνωση. Επίσης, στο email του Πανεπιστημίου, λάμβανα καθημερινά ειδοποιήσεις για ψύλλου πήδημα (μέχρι και για το πότε είχε τελειώσει ο καφές στο δωμάτιο των διδακτορικών, που δεν χρησιμοποιούσα). Ωστόσο, την προηγούμενη Τετάρτη που είχα πάει στην βιβλιοθήκη δεν είδα καμμία ανακοίνωση, ούτε έλαβα κανένα email που να με ενημερώνει για κάτι τέτοιο. Προφανώς δεν θεωρήθηκε από κανέναν αρκετά σημαντικό ώστε να ενημερώσει εγκαίρως τους φοιτητές. (Και μετά βρίζουμε τους Έλληνες δημόσιους υπαλλήλους...)

Τέλος πάντων, το μόνο καλό που βγήκε από αυτήν την ιστορία ήταν ένα ωραίο διήμερο διακοπών (βοήθησε κι ο καιρός) και η ανακάλυψη μιας κρυμμένης καφετέριας-εστιατορίου με πολύ ωραία ατμόσφαιρα (και wireless network). Α, ναι, να επισημάνω ότι ίντερνετ καφέ όπως τα ξέρουμε στην Ελλάδα δεν υπήρχαν στο Liverpool (ή αν υπήρχαν ήταν πάρα πολύ καλά κρυμμένα).

Είπα βιβλιοθήκη και θυμήθηκα κάτι που επίσης κολλάει στην ενότητα «οργάνωση»:

Τα βιβλία που η βιβλιοθήκη έχει παραγγείλει αλλά δεν έχουν φτάσει ή δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα, εμφανίζονται στον ηλεκτρονικό κατάλογο και μπορείς να τα ζητήσεις, ώστε να είσαι ο πρώτος που θα τα δανειστεί. Έτσι λοιπόν, ζήτησα ένα βιβλίο που χρειαζόμουν τον Μάιο και άλλο ένα τον Ιούλιο. Το πρώτο μάλιστα ήδη αποδελτιωνόταν. Έφτασαν τα μέσα Αυγούστου, κανένα βιβλίο δεν είχε έρθει και τότε με έζωσαν τα φίδια. Είπα να χρησιμοποιήσω το (πολύ ωραίο) σύστημα δανεισμού από άλλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες που είχαν τα βιβλία (inter-library loan). Πριν όμως κάνω την αίτηση, σκέφτηκα να ρωτήσω την υπάλληλο τι γίνεται σε περίπτωση που η βιβλιοθήκη έχει παραγγείλει τα βιβλία. Μπορούσα να τα δανειστώ από αλλού; Η απάντηση ήταν, ορθά-κοφτά: «όχι»! Μα... «όχι». Αφού... «όχι». Μήπως... «όχι». Το μόνο που κατάφερα ήταν να αιτηθώ να βιαστούν τουλάχιστον με την αποδελτίωση και βέβαια με έγραψαν εκεί που ξέρουν. Γύρω στα μέσα Οκτωβρίου, δηλαδή τουλάχιστον 2 εβδομάδες αφότου είχα γυρίσει στην Ελλάδα, μου ήρθε ένα email που με ενημέρωνε ότι το (πρώτο) βιβλίο είναι έτοιμο για να το παραλάβω!!! Έκανε δηλαδή τουλάχιστον 5 μήνες για να αποδελτιωθεί! Και ένα εκατοστό την ημέρα να έκανε, πιο γρήγορα θα είχε φτάσει στο ράφι! Για αυτό λοιπόν δεν θέλω να ξανακούσω ούτε κουβέντα για τη βρετανική οργάνωση!

Και τώρα περνάμε στην ενότητα που όλοι περιμένατε:

Τα Νέα της Εστίας!

Και ξεκινάμε με τους πολυαγαπημένους μας Ινδούς (που έγιναν και επίκαιροι με το «αναψυκτήριο» Μαγγίνα).

Προφανώς κάποια στιγμή γύρω στα μέσα Ιουλίου αποφάσισαν ότι δεν μας βασανίζουν αρκετά στο σπίτι που έμενα και βρήκαν έναν τρόπο να μας κάνουν να νιώσουμε την απόγνωση που ένιωθαν οι συγκάτοικοί τους στα υπόλοιπα σπίτια. Το κόλπο ήταν απλό και αποτελεσματικότατο: Ανταλλαγή.

Αποφάσισαν (μεταξύ τους) να φύγει ένας από τους Ινδούς μας (που δεν μαγείρευε) και μας έστειλαν έναν άλλο (που μαγείρευε). Περιττό να σας πω ότι μας γονάτισε. Η κουζίνα όταν έφτανε το βράδυ ήταν σαν βομβαρδισμένη. Όλοι έκαναν τις τσαπατσουλιές τους, αλλά με αυτόν το πρόβλημα έπαιρνε εκθετική μορφή. Είχα αρχίσει να λυπάμαι τις καθαρίστριες, μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι μετά τις 9 Ιουλίου (όταν δηλαδή πληρώθηκε και η τελευταία δόση του ενοικίου) έπαψαν πλέον να έρχονται καθημερινά και χρειαζόταν να κάνουμε συχνά πυκνά εμείς τη δουλειά τους, οπότε και άρχισα να βρίζω (κεφαλλονίτικα, για όποιον ξέρει τι σημαίνει).

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ινδός μαγείρευε λίγο πριν την ώρα που συνήθιζα να μαγειρεύω εγώ, με αποτέλεσμα όλο μου το πρόγραμμα να πηγαίνει στράφι. Γιατί για να αναπνεύσεις στην κουζίνα, έπρεπε να έχει περάσει τουλάχιστον δίωρο πλήρους εξαερισμού. Έφερνε κι ένα φίλο του σχεδόν κάθε μέρα, οπότε παράλληλα είχαμε και ηχορύπανση.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο: Να τους βλέπω να μαγειρεύουν, ξέροντας ότι μετά αυτό θα το φάνε, να τους βλέπω να τρώνε (τα γουρούνια είναι πολύ παρεξηγημένα ζώα), ή να βλέπω την κουζίνα αμέσως μετά;

Έλα όμως που ήταν ευγενικό παιδί, καμμία σχέση με τους άλλους τους κάφρους, και δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία; Τι έφταιγε αυτός αν είχε μάθει να ζει έτσι; (Βέβαια, τι φταίγαμε κι εμείς;) Τέλος πάντων, κάποια στιγμή προς το τέλος Αυγούστου όσο ξαφνικά ήρθε, τόσο ξαφνικά έφυγε και ηρεμήσαμε. Οι δύο τελευταίες εβδομάδες παραμονής στην Εστία κύλησαν χωρίς απρόοπτα.

Και κάπου στα μέσα Σεπτεμβρίου έφτασε η ώρα να τους αδειάσουμε τη γωνιά... Αν και ποτέ δεν συμπάθησα ιδιαίτερα το κελί που έλεγα «δωμάτιο», συγκινήθηκα λίγο όταν το είδα άδειο. Όσο για την κουζίνα, την αφήσαμε όλοι οι συγκάτοικοι σε άριστη κατάσταση. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες για να κάνετε τη σύγκριση του πώς τη βρήκαμε και πώς την αφήσαμε. Η μέρα με τη νύχτα!

Και... Εστία τέλος.

Έξοδος

Η διαμονή στην Εστία τελείωσε, όχι όμως και η διαμονή στο Liverpool, οπότε έπρεπε να βρω κάπου να μείνω μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Παράλληλα έπρεπε να τελειώσω και τη διπλωματική, την οποία ήθελα να έχω παραδώσει πριν τη μετακόμιση για να κάνω και λίγες διακοπές. (Πού τέτοια τύχη.)

Ευτυχώς λύση βρέθηκε, και μάλιστα όπως αποδείχτηκε, η καλύτερη. Με φιλοξένησαν ο Πάνος και ο Κώστας στο σπίτι που νοικιάζουν. Η φιλοξενία τους ήταν άψογη και καταλυτική για να συνεχίσω τη δουλειά μου. Ελπίζω μόνο να μην τους δημιούργησα ιδιαίτερο πρόβλημα. Αν το έκανα, δεν το έδειξαν. Και πάλι ευχαριστώ παιδιά.

Η εμπειρία της διαμονής έστω και για λίγες μόνο μέρες σε ένα κανονικό σπίτι, μου έδωσε και μια εντελώς διαφορετική εκδοχή της ζωής στο Liverpool. Ενώ πριν έλεγα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω άλλο εκεί, είδα ότι στο σωστό χώρο (και πάντα με καλή παρέα) θα ήταν δυνατόν. Ηρεμία, ησυχία, χωρίς προγραμματισμό για το πότε θα φάω, πότε θα πάω στην τουαλέτα, πότε θα πλυθώ, απλά πράγματα που ήταν δυσεύρετα στην Εστία. Επίσης, σε εκείνο το σπίτι είδα μερικά από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα όσο καιρό ήμουν εκεί, όπως αυτό στην φωτογραφία παρακάτω.

Και ένα τελευταίο σχόλιο για την καινούρια πτέρυγα της βιβλιοθήκης Sydney Jones. Από την ημέρα που μετακόμισα, τις περισσότερες ώρες της ημέρας ήμουν στις βιβλιοθήκες του Πανεπιστημίου, πρώτον για να μην ενοχλώ τα παιδιά στο σπίτι, αλλά και επειδή ήταν σχεδόν αδύνατον να κουβαλάω κάποια βιβλία μέχρι το σπίτι τους. Το ίδιο διάστημα εγκαινιάστηκε και η καινούρια πτέρυγα της βιβλιοθήκης που με αφορούσε περισσότερο. Η λέξη δέος νομίζω περιγράφει ακριβώς την αίσθηση που είχα όταν μπήκα μέσα. Ήταν ένα εντυπωσιακό κτίριο, που στόχο είχε όχι τόσο να στεγάσει βιβλία (τα περισσότερα παρέμειναν στην παλιά πτέρυγα) αλλά να στεγάσει αίθουσες μελέτης, υπολογιστών και τα γραφεία του προσωπικού. Είχε βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στον φυσικό φωτισμό, που σε συνδυασμό με το τεράστιο κεντρικό «αίθριο» (έφτανε μέχρι την οροφή) έδινε την εντύπωση του ναού (της γνώσης). Εγώ πήγαινα κάθε μέρα στον δεύτερο όροφο, στην αίθουσα μελέτης για τους μεταπτυχιακούς, ένα φωτεινό δωμάτιο με μεγάλα τραπέζια ...και ένα βασικό μειονέκτημα. Όλοι οι θόρυβοι που γίνονταν στο ισόγειο, και ειδικά τα εκνευριστικά μπιπ των καρτών στην είσοδο-έξοδο και του τσεκαρίσματος των βιβλίων για δανεισμό, έφταναν κανονικά μέχρι πάνω. Ακόμα και με κλειστή την πόρτα (από γυαλί) ο ήχος έμπαινε μέσα, δημιουργώντας μακροπρόθεσμα έναν ωραιότατο πονοκέφαλο. (Σχεδιασμός να σου πετύχει...)

Και εδώ κλείνει η αφήγηση των περιπετειών μου στην μακρινή Βρετανία (για την ώρα). Θα γράψω βέβαια μερικά πραγματάκια ακόμα, κυρίως για την πόλη του Liverpool, και έχω και εκείνες τις ρημάδες τις φωτογραφίες που θέλω να ποστάρω εδώ και 15 μήνες, οπότε αναμείνατε στην οθόνη σας.

Γεράσιμος

Υ.Γ. Παραλίγο να το ξεχάσω. Καθ’ όλη τη διάρκεια το καλοκαιριού (λέμε τώρα) το Πανεπιστήμιο σκαβόταν απ’ άκρη σ’ άκρη. Για να πας οπουδήποτε έπρεπε να κάνεις διάφορους κύκλους, οι οποίοι όσο πέρναγε ο καιρός εξελίσσονταν. Είχα σκοπό να κάνω ένα ξεχωριστό ποστ για αυτό, μέχρι που βρήκα την παρακάτω γελοιογραφία που περιγράφει την κατάσταση ακριβώς (μια εικόνα χίλιες λέξεις):

Δελτίο τύπου

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ

• ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS
• ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR

Αθήνα, 1 Μαρτίου 2008

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.

Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.

Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.

• Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
• Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.

Συνεπώς,

• Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
• Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
• Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).

Υπογράφουν, σε αλφαβητική σειρά, οι ιδιοκτήτες των blogs,

• http://www.221.gr
• http://www.aboutconcept.net
• http://aeisixtir.blogspot.com
• http://www.aggelopoulos.com
• http://aigialeia.blog.com
• http://alepou.blogspot.com
• http://www.alliapopsi-magazine.blogspot.com
• http://www.amarkos.gr/blog
• http://anadasosi.blogspot.com
• http://angelofdark.wordpress.com
• http://ange-ta.blogspot.com
• http://apasxolisi.wordpress.com
• http://aratepylas.blogspot.com
• http://arch-dialogue.blogspot.com
• http://argiro58greece.blogspot.com
• http://argos.wordpress.com
• http://www.aristeroparathiro.pblogs.gr
• http://arxediamedia.blogspot.com
• http://asaq.blogspot.com
• http://asopossos.wordpress.com
• http://atheoi.org
• http://www.athinapoli.gr
• http://badtasteradio.blogspot.com
• http://biostore-aloa.blogspot.com
• http://www.blogspace.gr
• http://bollywood-gr.blogspot.com
• http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com
• http://chouvi.blogspot.com
• http://cinemel.blogspot.com
• http://clockworkplum.blogspot.com
• http://cybernero.blogspot.com
• http://dead-buddies.blogspot.com
• http://demasamere.blogspot.com
• http://www.designinsane.org/blog
• http://deviousdiva.com
• http://diagoras.wordpress.com
• http://didaskw.blogspot.com
• http://www.digital-era.org/blog
• http://dentnews.wordpress.com
• http://don-ald.blogspot.com
• http://dpurpler2.blogspot.com
• http://dtsiaouss.blogspot.com
• http://www.e-rooster.gr
• http://egersis.blogspot.com
• http://eliaggel.blogspot.com
• http://elias-georgiopoulos.blogspot.com
• http://enteka.blogspot.com
• http://erimitis.blogspot.com
• http://exeisminima.gr
• http://exypno.blogspot.com
• http://fileleytheros.wordpress.com
• http://freeaction.blogspot.com
• http://freegr.blogspot.com
• http://ftaieioote.blogspot.com
• http://gartel-adventures.blogspot.com
• http://georgeisyourman.blogspot.com
• http://giaskepsou.blogspot.com
• http://gedankenbox.blogspot.com
• http://giobigr.blogspot.com
• http://gkaratsioubanis.wordpress.com
• http://gmargari.wordpress.com
• http://gmendrinos.blogspot.com
• http://gnomeskepistimi.wordpress.com
• http://gpapoul.blogspot.com
• http://graoutso.blogspot.com
• http://grbloopers.blogspot.com
• http://www.greekalert.com
• http://greekmme.blogspot.com
• http://greek-lolita.blogspot.com
• http://gtziralis.com
• http://hackaday-thema.blogspot.com
• http://www.helion.cc/blog
• http://hellenicrevenge.blogspot.com
• http://herinna.blogspot.com
• http://histologion-gr.blogspot.com
• http://hypatiastory.blogspot.com
• http://ilovethessaloniki.blogspot.com
• http://inlovewithlife.wordpress.com
• http://islandlayer.wordpress.com
• http://istofono.wordpress.com
• http://jigiart.blogspot.com
• http://karounos.gr/blog
• http://kelsosgr.blogspot.com
• http://kinwniawramiden2.blogspot.com
• http://kokkinipatrida.blogspot.com
• http://www.koproskilo.gr
• http://kozima.blogspot.com
• http://krogias.blogspot.com
• http://krotkaya.wordpress.com
• http://kypros-calling.blogspot.com
• http://lamianews.blogspot.com
• http://larisaperivallon.wordpress.com
• http://liondani.blogspot.com
• http://magicasland.com
• http://marionbarfs3.blogspot.com
• http://mavrosgatos.blogspot.com
• http://metablogging.gr
• http://metajournalism.wordpress.com
• http://mgpetrakis.blogspot.com
• http://mikroanalogo.blogspot.com
• http://mikroanalogo2.blogspot.com
• http://mogolospolemistisvalkaniosagrotis.blogspot.com
• http://www.moyratos.blogspot.com
• http://mrpc.pramnos.net
• http://naftilos.blogspot.com
• http://nassoskappa.blackwhitemag.net
• http://nefelikas.wordpress.com
• http://www.netfreaks.gr
• http://neoeam.blogspot.com
• http://www.neolaia.gr/wordpress
• http://nickthecreek.blogspot.com
• http://www.nylon.gr
• http://o-agios.blogspot.com
• http://oikologio.gr
• http://oikosantoxis.blogspot.com
• http://omadeon.wordpress.com
• http://oneiros.gr/blog
• http://www.oraelladas.gr/blog
• http://panosz.wordpress.com
• http://www.papandreou.gr
• http://papanotas.wordpress.com
• http://parafoniades.wordpress.com
• http://www.perlikos.gr
• http://perastikos.blogspot.com
• http://petcoke.wordpress.com
• http://piazzadelpopolo.blogspot.com
• http://pitylos.blogspot.com
• http://plagal.wordpress.com
• http://politicsgr.blogspot.com
• http://polsemannen.blogspot.com
• http://postnuclear-icehouse.blogspot.com
• http://prezatv.blogspot.com
• http://proxeirotetradio.blogspot.com
• http://radio936.blogspot.com
• http://rapsomanikis.blogspot.com
• http://reality-tape.com
• http://red-pep.blogspot.com
• http://rockandecology.blogspot.com
• http://rodiat7.blogspot.com
• http://roides.wordpress.com
• http://rulenstein.blogspot.com
• http://smyrnaios.blogspot.com
• http://sofianidis.blogspot.com
• http://sofistis.wordpress.com
• http://solarinos.blogspot.com
• http://stathis957.blogspot.com
• http://stefadouros.blogspot.com
• http://stigira.blogspot.com
• http://syrizaglyfadas.blogspot.com
• http://www.tassosdi.blogspot.com
• http://telson.org
• http://thelonapo.blogspot.com
• http://theoulini.blogspot.com
• http://www.thinkinadvance.gr/blog
• http://tileplagktoiplanai.blogspot.com
• http://topatsiouri.blogspot.com
• http://tsimitakis.wordpress.com
• http://tzonakos.blogspot.com
• http://troktiko.blogspot.com
• http://tsouknida.blogspot.com
• http://uroborus.wordpress.com
• http://velisaris.blogspot.com
• http://vjspyros.blogspot.com
• http://voteforliberty.wordpress.com
• http://voriosanemos73.blogspot.com
• http://vrypan.net
• http://webz.gr
• http://www.xblog.gr
• http://xeri.wordpress.com
• http://ziouzios.blogspot.com
• http://zlatis.blogspot.com
• http://zlatkogr.blogspot.com

και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο

Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.

Περισσότερες πληροφορίες

• Για την ομάδα freebloggers: Ζαφείρης Καραμπάσης (chocolatehorizon at yahoo.gr), Θωμάς Τζήρος (tom.tziros at gmail.com)
• Για την πρωτοβουλία digitalrights.gr: Αστέρης Μασούρας (asterios at gmail.com)

Το digitalrights.gr αποτελεί κόμβο πληροφόρησης για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο. Μεταξύ άλλων, τα αντικείμενα δράσης περιλαμβάνουν ιδιωτικό απόρρητο (privacy), ανοικτά πρότυπα (open standards), πατέντες λογισμικού, πνευματικά δικαιώματα ψηφιακού περιεχομένου, και ελεύθερο λογισμικό.