6.5.10

Για την Αγγελική

(Γιατί;)


Μετά τα σημερινά (5/5/10) γεγονότα, ήθελα να γράψω πολλά πράγματα, τα είχα έτοιμα μάλιστα τα περισσότερα, αλλά πριν λίγο έμαθα τα δυσάρεστα και κάθε διάθεση χάθηκε.

Η μια από τους νεκρούς της τράπεζας ήταν η φίλη μου η Αγγελική από το Αίγιο.

Ίσως το φίλη να είναι μεγάλη κουβέντα, γιατί είχαμε να μιλήσουμε πολλά χρόνια. Ήταν όμως από τους ανθρώπους που σου κάνουν αμέσως κλικ. Πολύ φιλική, πολύ έξυπνη, χαμογελαστή, ομιλιτική, όμορφη... Ήταν από τους ανθρώπους που θέλω να καλώ φίλους.

Είχα ήδη σοκαριστεί και στεναχωρηθεί απίστευτα όταν οι 3 νεκροί μου ήταν ακόμα άγνωστοι. Τώρα... Δεν έχω λόγια... Δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα.

Το τραγικό είναι ότι η Αγγελική κατάφερε να φτάσει μέχρι το μπαλκόνι του 2ου ορόφου, αλλά δεν ήταν αρκετό.
Το σοκαριστικό για μένα ήταν ότι είχα δει την φωτογραφία της γυναίκας που είχε πεθάνει στο μπαλκόνι, πριν μάθω ότι ήταν η Αγγελική. Στη φωτογραφία όμως δεν φαίνεται το πρόσωπό της και δεν μπόρεσα να την αναγνωρίσω (όχι ότι θα ήταν εύκολο). Θα προτιμούσα να μην την είχα δει. Δεν θέλω να είναι αυτή η τελευταία εικόνα που έχω για την Αγγελική.

Θέλω να την θυμάμαι όπως την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Ήμασταν σε ένα αυτοκίνητο στην Αθήνα και κάπου πηγαίναμε (ούτε που θυμάμαι πού). Ήταν συνοδηγός, και έδινε οδηγίες στον οδηγό για 2 στροφές μετά, ακριβώς όπως οι συνοδηγοί σε αγώνες ταχύτητας. Τότε μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση. Φοβερή μνήμη, φοβερή αίσθηση του χώρου και λακωνικότατη. Την είχα ονομάσει ανθρώπινο GPS.

Και τώρα...

Και κάπου εδώ ξεκινάει η οργή.

Αν αληθεύει ό,τι γράφει το troktiko (Καταγγελίες εργαζομενου στη Marfin Bank), τότε οι εργοδότες της (και το κράτος) έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες για τον άδικο χαμό της.

Η συγκεκριμένη τράπεζα ήταν η μοναδική (απ' ό,τι θυμάμαι) επί της Σταδίου που δεν είχε ρολά ασφαλείας (ή κάτι αντίστοιχο), παρά μια μεγάλη τζαμαρία. Ήταν ο εύκολος στόχος. Ήταν ο μόνος στόχος. Το να αφήσεις ανθρώπους μέσα (πόσω μάλλον να τους απαγορεύσεις να φύγουν) και ειδικά σε ένα κτίριο που δεν καλύπτει τους κανόνες πυρασφάλειας είναι εγκληματική αμέλεια. (Αμέλεια;)

Από την άλλη, τα ΜΑΤ που ήταν; Την Πρωτομαγιά όταν περνούσαμε τη Σταδίου ήταν πανταχού παρόντες. Τι έγινε σήμερα;

Τα παραπάνω βέβαια δεν αποτελούν δικαιολογίες για τους κουκουλοφόρους που έβαλαν φωτιά στην τράπεζα. Μέχρι χθες ήταν βάνδαλοι, ανεγκέφαλοι, τραμπούκοι, προβοκάτορες. Τώρα είναι και δολοφόνοι.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα γίνει την επόμενη φορά που θα δω κάποιον σε πορεία να προσπαθεί να σπάσει βιτρίνα ή να πετάξει μολότωφ σε κτίριο...


Γ.


Υ.Γ. Και μια ερώτηση προς τα πιτσιρίκια που ήταν ντυμένα "αντιεξουσιαστές" και πετούσαν πέτρες και μολότωφ λες και ήταν παιχνίδι: Πώς νιώθετε τώρα που είστε συνεργοί σε δολοφονία; Νιώθετε αρκετά επαναστάτες;

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος6/5/10 12:10

    Τα συλλυπητήρια μου! Ξέρω ότι να στο λέω δεν είναι αρκετό. Δυστυχώς έγιναν θύματα, μιας κίνησης χωρίς νόημα και σκοπό που θα φέρει μόνο κακό σε όλους (ανεξαίρετος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ξέρω Χάρη...
    Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει πλήρως.
    Δεν μπορώ να συλλάβω τον παραλογισμό του πράγματος, την ευκολία με την οποία κάποιοι αφαίρεσαν ζωές, χωρίς κανένα νόημα.
    Δεν, δεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή