28.5.10

Facebook, αυτός ο διάολος

(Ουουου, 666, που θα έλεγε και η Λουκά)

Δεν με θέλει ο ύπνος. Δεν με θέλει...

Περιμένοντας τα μαλλιά μου να στεγνώσουν για να πέσω για ύπνο, είπα να κάνω λίγο zapping. Έπεσα λοιπόν σε μια εκπομπή στην Ετ3 (σε επανάληψη) με θέμα το facebook και καλεσμένη την καθηγήτρια του Αριστοτελείου Παν/μιου Τέσσα Δουλκέρη.

Το συμπέρασμα;

Δεν υπάρχει καμμία μα καμμία περίπτωση να καταλάβει η γενιά των γονιών μας τη σημασία του ίντερνετ, το νόημα των sites κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και τα προβλήματα/ανησυχίες/τρόπους επικοινωνίας της σύγχρονης νεολαίας...

Ειπώθηκαν πολλά που με έβγαλαν από τα ρούχα μου, αλλά δεν έχω δυνάμεις τέτοια ώρα να μπω σε (πολλές) λεπτομέρειες, οπότε θα προσπαθήσω να αναφέρω τα πιο σημαντικά.

Καταρχάς, η συζήτηση αφορούσε μια έρευνα που συντόνιζε η συγκεκριμένη καθηγήτρια κατά την οποία, αν κατάλαβα καλά, οι φοιτητές της περνούσαν ώρες στο facebook, κάνοντας τσατ, ανεβάζοντας λινκ, παίζοντας παιχνίδια κλπ κλπ, ό,τι δηλαδή κάνει σχεδόν κάθε χρήστης του fb.

(Παρεμπιπτόντως, και γαμώ τις έρευνες, γιατί να μην βρίσκω κι εγώ κάτι τέτοια θέματα;)

Υποθέτω κομμάτι της έρευνας ήταν και η συμπλήρωση ενός ερωτηματολογίου από χρήστες του fb. Δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν πέτυχα τη συζήτηση από την αρχή, αλλά έτσι συμπέρανα από ό,τι ειπώθηκε μετά.

Οι καμπάνες άρχισαν να χτυπάνε στα σχόλια της κ. Δουλκέρη σχετικά με τις απαντήσεις στην ερώτηση "γιατί χρησιμοποιείτε το facebook;"

Καμπανάκι πρώτο:
Στην καθηγήτρια-ερευνήτρια φαινόταν περίεργο ότι ένα σεβαστό ποσοστό (δεν κράτησα το ακριβές νούμερο) χρηστών του fb ψάχνουν να βρουν παλιούς φίλους και συμμαθητές. Έπρεπε να δείτε το μειδίαμά της όταν το ανέφερε στους παρουσιαστές της εκπομπής. (Να νιώσω προσβεβλημένος τώρα ή μετά;)

Καμπανάκι δεύτερο:
Εξίσου περίεργο ως αδιανόητο για αυτήν ήταν πως το 9% ψάχνει να κάνει φίλους μέσω fb. (Για να μην αναφερθώ στην αντίδρασή της στο ποσοστό 3% που ψάχνει σεξουαλικό σύντροφο.) Σε ελεύθερη απόδοση η άποψή της ήταν: "Μα είναι δυνατόν νέοι άνθρωποι που πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο, βγαίνουν σε καφέ/μπαρ, πηγαίνουν σε χώρους άθλησης κλπ κλπ να ψάχνουν για φίλους στο ίντερνετ; Να ήταν ηλικιωμένοι ή άρρωστοι, να το καταλάβω."

Μάταια προσπαθούσε ο νεαρός παρουσιαστής να της εξηγήσει ότι δεν είναι κάτι αφύσικο, κι ότι τα ποσοστά του φαίνονται μικρά σε σχέση με την δική του εμπειρία στο fb.

Καμπανάκι τρίτο (τι καμπανάκι, καμπανάρα):
Στη συνέχεια η ερευνήτρια αναφέρθηκε σε μια κοινή (?) έρευνα με κάποιον συνάδελφό της από το Παν/μιο του Liverpool. Εκεί έψαχναν όπως είπε φοιτητές εθισμένους στο facebook. Ήθελαν 10, βρήκαν 12. (Ως εδώ καλά, αν και τι σόι στατιστικό δείγμα είναι 10 άτομα, μόνο αυτοί ξέρουν...)

Ποιος είναι ο ορισμός όμως του εθισμένου στο fb κατά αυτήν; "Η είσοδος στην ιστοσελίδα μια φορά την ημέρα" (!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

(Προσέξτε: Όχι τουλάχιστον μια φορά την ημέρα ή πάνω από τόσες ώρες την ημέρα. Μια φορά την ημέρα!)

Σοκ πρώτο: Με βάση αυτόν το ορισμό, είμαι βαριά εθισμένος. (Μάλιστα... Κοιτάω και τα email μου πάνω από μια φορά την ημέρα. Είμαι εθισμένος και στα email;)

Σοκ δεύτερο: Βρήκαν μόνο 12 άτομα σε ολόκληρο campus που μπαίνουν στο fb μια φορά την ημέρα; Μόνο 12; Εγώ σου βρίσκω 200 σε μια ώρα! Ανοίγω και γκρουπ άμα λάχει με θέμα: "Μπορώ να μαζέψω 100.000 άτομα που μπαίνουν στο facebook μια φορά την ημέρα"!


Κάπου εκεί συμπέρανα ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει ελπίδα, γιατί αν μια καθηγήτρια με 4 πτυχία (2 εκ των οποίων είναι σχετικά με το αντικείμενο της έρευνας) δεν μπορεί αντιληφθεί γιατί οι νεότερες γενιές χρησιμοποιούν το facebook (και το internet κατ' επέκταση), τότε την κάτσαμε τη βάρκα...


Πέρα από την πλάκα, βλέποντας το θέμα από την επιστημονική του πλευρά, με προβληματίζει το ότι η επικεφαλής ερευνήτρια αντιμετωπίζει το facebook ως "αρρώστια" παρά ως κοινωνικό φαινόμενο. Πώς θα μπορέσω να δεχτώ τα συμπεράσματά της ως έγκυρα όταν ξέρω ότι είναι προκατειλημμένη (ακόμα και σε θέματα που δεν έχουν άμεση σχέση με το fb, όπως τα "προβλήματα" επικοινωνίας των νέων);


Καλά να πάθω. Καλά να πάθω...


Γ.


Υ.Γ. Τώρα θα πρέπει να ξαναμπώ στο fb για να ανεβάσω το link του post, %&*# τον εθισμό μου μέσα...

2 σχόλια:

  1. Διάβαζα το blog σου χθες και συμπτωματικά με πήρε τηλ ένας παλιός συμμαθητής απ’ το γυμνάσιο που έχουμε να μιλήσουμε 7 χρόνια.
    Του λεω πως με βρήκες, fb κ έτσι; Όχι μου λεει, απ’ τον τηλ. κατάλογο.

    Δεν ξέρω τι αρλουμπες μπορει να έλεγε η ταδε κυρια αλλά το γεγονός είναι πως η νεα γενιά έχει μάθει έτσι.
    Ο εθισμός στο internet /fb έχει παρατηρηθεί τουλάχιστον μια 10τια τώρα σε μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που δεν ξεκινά η μέρα τους αν δεν τσεκάρουν το μαιλ τους μαζί με τον καφέ τους.
    Παντού ακους απο ανθρώπους της ηλικίας μας ή και μεγαλύτερους –και εσύ το έχεις πει, πως οι νέοι ασχολούνται περισσότερο με τις οθόνες και τα πληκτρολόγια παρά με την ζωή πέρα απ’ τον υπολογιστή.

    Το fb είναι κοινωνικό φαινόμενο,(και εσυ ειδικά ως φυσικος θα ξέρεις καλύτερα αυτή την έννοια) και στην κοινωνία οτι διαφέρει χαρακτηρίζεται (καλως ή κακώς).
    Κάποτε είχαμε ένα στέκι συνάντησης για να τα πούμε και να κανονίσουμε μαζί με τα τηλέφωνα, μετά ήρθαν τα κινητά για να «διευκολύνουν» και πάλι τις ανθρώπινες σχέσεις κ τώρα έχουμε το fb.
    Στην εποχή μας ιδίως για τους νεότερους που ποτέ δεν μάθανε (ή δεν θα μάθουν) χωρίς κινητό και fb θεωρείσαι «νεάντερνταλ» αν δεν έχεις κιν. η κ fb (καλώς ή κακκώς).
    Το πόσα πράγματα κανονίζονται και μοιράζονται πια μόνο μεσω κινητων και fb είναι ένα παράδειγμα στροφής της ανθρώπινης επικοινωνίας κ κουλτούρας.
    Όπως βροντερο παράδειγμα είναι η προσπάθεια των ανθρώπων να ξεκινήσουν σχέσεις μέσω υπολογιστή. Δεν βρίσκω καθόλου παράξενη την απορεία της γιατί οι άνθρωποι να προτιμούν τον υπολογιστη. Οι ίδιοι άνθρωποι που βλέπεις κάθε μέρα στο δρόμο και αναρωτιέσαι μα γιατί δεν μιλάνε γιατί δεν γελάνε γιατί δεν χορεύουν;
    Είναι βολικό να σε ψάχνουν παλιοί φίλοι ανώνυμα. Sorry εμένα δεν μ αρέσει να με ψάχνουν έτσι.

    Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο έχει διεισδύσει σε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές (ακόμα και σε φούρνους μικροκυμμάτων) και εν τέλει όσο προσπαθει ο άνθρωπος να έρθει πιο κοντά με την βοήθεια της τεχνολογίας τελικά τόσο απομακρύνεται όπως είχε πει και ο Γουελς.

    Το ιντερνετ είναι μεγάλη διευκόλυνση αλλά έχει υποκαταστήσει σ ένα μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες σχέσεις τουλάχιστον όπως τις ξέραμε, για να μην πω υποβαθμήσει.
    Οι «μεγάλυτεροι» μπορεί να μην κατανοήσουν ποτέ πλήρως την έννοια και τα οφέλη του social networking αλλά όχι γιατι δεν μπορούν αλλά ίσως γιατί δεν θέλουν να τα δεκτούν ως φυσιολογικό.
    Το οτι η κοινωνία – παρουσιαστής το έχει αποδεκτεί και χαρακτηρίσει ως κάτι που δεν είναι αφύσικο δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από κάτι που δεν είναι ανεξήγητο. Έτσι δεν είναι ξάδερφε αστροφυσικέ; :)

    My thoughts ? blame society for insociability, for the lack of free time, fear of real life and not mia @@ra sti tv.
    Το fb ήρθε για να μείνει γιατι όπως δείχνει το έχουν ανάγκη οι άνθρωποι (καλως η κακως)
    .
    3SS4y 0v3R
    Cy4 0Nl1n3

    -leo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν διαφωνώ με όσα λες. Για αυτό άλλωστε αναφέρομαι στο τέλος στα "προβλήματα" επικοινωνίας των νέων. (Σε εισαγωγικά γιατί το τι είναι πρόβλημα και τι απλά διαφορετικό δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.)

    Οφείλω να συμπληρώσω τα εξής: α)οι άνθρωποι στις πόλεις δεν μιλούσαν, δεν χόρευαν και δεν γέλαγαν και πριν το internet.
    β) Χάσμα γενεών υπήρχε και πριν από μας και θα υπάρχει και μετά από μας. Το ίντερνετ και το facebook είναι μια έκφανσή του.

    Ωστόσο, η αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο ήταν προφανώς η συνέντευξη της ερευνήτριας. Αυτή έχει την υποχρέωση να μπορεί να κατανοήσει το χάσμα και να μελετήσει το φαινόμενο fb έχοντας ως υπόβαθρο τις γνώσεις που θεωρητικά έχει κάθε αντίστοιχος επιστήμονας. Αυτή είναι η δουλειά της σε τελική ανάλυση.

    Ε, από τη συνέντευξή της προέκυψε ότι δεν μπορεί να κατανοήσει το αντικείμενο της έρευνάς της γιατί είναι "πίσω". Κι επομένως είναι πολύ πιθανό τα ερωτήματα που θα θέσει να είναι άστοχα και οι απαντήσεις που θα δώσει ανούσιες ή παραπλανητικές. (Κι αν έχει και κάποια επιρροή, μπορεί και επικίνδυνες.)

    Επειδή έχω κέφια, θα δώσω κι ένα παράδειγμα:
    Εμένα με βολεύει να ψάχνω παλιούς φίλους πρώτα στο fb και μετά αλλού για τον εξής απλό λόγο. Το να τον ψάξω μέσω τηλεφωνικών καταλόγων ή παίρνοντας τηλέφωνα σε παλιούς κοινούς γνωστούς θα μου πάρει περισσότερο χρόνο και κόπο από το να ψάξω στο fb. (Αν δεν τον βρω στο fb, τότε πάω στο whitepages.gr του ΟΤΕ, μπας και... Μετά, βλέπουμε.)
    Όμως, για την ερευνήτρια μπορεί να μην το ίδιο. Εμένα η διαδικασία μέσω fb μου παίρνει πολύ λίγο χρόνο γιατί είμαι εξοικειωμένος με τη χρήση υπολογιστών και ίντερνετ. Αυτή μπορεί να μην είναι. (Κάτι που για έναν σύγχρονο ακαδημαϊκό είναι απαράδεκτο, αν συμβαίνει.)

    Για εμένα το fb είναι απλά ένα εργαλείο, όπως είναι για αυτήν το στυλό.

    Ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα βρεθούμε εμείς στη θέση της. Θέλω να δω τι θα μας φαίνεται τότε περίεργο και απαράδεκτο. (Χμ... ήδη... έχει ξεκινήσει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή