Η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς. Και να θες να ηρεμήσεις, σε αναγκάζουν να θες να πας να βρεις πέτρες. Όχι όμως για να τις ρίξεις στους μπάτσους, αλλά στους άλλους, στους χειρότερους. Στους "δημοσιογράφους" και τους δικαστές. Και φυσικά στον Κούγια.
Ο τύπος είναι ανεκδιήγητος. Από τη μια βάζει τον πελάτη του να γράψει ένα αισχρό υπόμνημα, αγγίζοντας πλέον τα όρια της ύβρεως απέναντι στους θεούς. Όρια, τα οποία τα ξεπερνάει ο ίδιος ο Κούγιας με τη δήλωσή του ότι "αν έπρεπε ή όχι να πεθάνει το παιδί θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη". Και τι θα κάνει λέει; Υπάρχει δίλημμα σχετικά με το αν έπρεπε να πεθάνει ένα παιδί ή όχι; Δεν είναι αυτονότητο το "όχι"; Γιατί επιτρέπεται στον Κούγια να ασκεί ακόμα το επάγγελμα του δικηγόρου; Αυτός ο άνθρωπος (λέμε τώρα) είναι ντροπή για τον κλάδο του! (Κι όπως είπε ο Γιάννης Σερβετάς στο Ράδιο Αρβύλα, αν η δικαιοσύνη αποφασίσει ότι δεν έπρεπε να πεθάνει το παιδί, τι θα γίνει; θα το αναστήσουν; Άσε που νόμιζα ότι έχει καταργηθεί η θανατική ποινή...)
Και για ποια δικαιοσύνη μιλάμε; Αυτή που στην περίπτωση του Κύπριου φοιτητή και της ζαρντινιέρας προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην στείλει στη φυλακή τους τραμπούκους-εγκληματίες μπάτσους; Αυτή που προφυλάκισε τον Παναγιώτη με τα πράσινα σταράκια για πάνω από ένα μήνα, στηριζόμενη στις καρμπόν αναφορές των 2 μπάτσων που τον συνέλαβαν, ενώ υπήρχαν 2 βίντεο που αποδείκνυαν την αθωότητά του; Αυτή που αν δεν υπάρχει βίντεο να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς σου, παίρνει πάντα το μέρος του μπάτσου, ασχέτως του πόσοι μάρτυρες καταρίπτουν τους ισχυρισμούς του; (και οι οποίοι κινδυνεύουν να μηνυθούν κιόλας για συκοφάντηση;)
Και περνάμε στην τρίτη κατηγορία, τους δημοσιογράφους... Ο κύριος Πρετεντέρης έγραψε σήμερα στο Βήμα το εξής άρθρο: Χωρίς απάντηση (διαβάστε το)
Σε κάποιο σημείο του κειμένου θέτει 3 (ρητορικά) ερωτήματα προς τον κ. Αλαβάνο. Αξίζει όμως να λάβει μια απάντηση (ή μάλλον τρεις):
1. Αναρωτιέμαι ποια όρια συνείδησης μπορεί να διαθέτει ένας πολιτικός για να πει στα παιδιά μας και στα παιδιά του ότι η κοινωνία στην οποία ζουν και μεγαλώνουν τα εχθρεύεται και τα διώκει.
- Δεν χρειάζεται όρια, μόνο συνείδηση για να δει και να πει τα πράγματα ως έχουν. Ότι δηλαδή η κοινωνία μας τα εχθρεύεται και τα διώκει, γιατί στα μάτια τους καθρεφτίζεται η δική μας αποτυχία.
2. Με ποια αίσθηση ευθύνης αναλαμβάνει να ανακηρύξει τα παιδιά μας και τα παιδιά του στόχους της πολιτείας στην οποία καλούνται να ενταχθούν.
- Τα παιδιά μας είναι ήδη στόχος, όχι μόνο ενός (όπως θέλει ο Πρετεντέρης να πιστεύει), αλλά ολόκληρου του συστήματος. Την ανακήρυξη έκανε ο ειδικός φρουρός.
3. Και με ποιο δικαίωμα παίρνει το ρίσκο να μετατρέψει τα παιδιά μας και τα παιδιά του σε εχθρούς της κοινωνίας στην οποία θα ζήσουν.
- Ποια μετατροπή; Τα παιδιά μας είναι ήδη εχθρός της κοινωνίας που έχουμε δημιουργήσει γιατί είναι από την ημέρα που γεννήθηκαν στην απέξω και πλέον η δική μας ανικανότητα τα πνίγει. Δες το βλέμμα όσων κρατάνε πέτρες και θα καταλάβεις. Δεν νομίζω ότι ο Αλαβάνος έχει τέτοια πειθώ. (Θυμήσου και μια διαφήμιση της Greenpeace πριν 2 χρόνια. Ίσως αυτή να έχει μεγαλύτερες ευθύνες από τον ΣΥΡΙΖΑ.)
(Πρετεντέρη δες κι αυτό: Θράσος)
Άει σιχτίρ πια...
Γ.
Υ.Γ.1 Δείτε μια εικόνα που τα λέει όλα:
Ελλάς 2008
Υ.Γ.2 Ακούστε την εκπληκτική σημερινή εκπομπή της Ελληνοφρένειας:
Ελληνοφρένεια (11/12/2008)
ΥΓ.3 Οσοι παίζετε ή παίζατε WOW (ξέρετε εσείς) δείτε αυτό το απόσπασμα από την εκπομπή ΚΡΑ του ΣΚΑΪ (να γελάσουμε και λίγο):
WOW PVP RAID IN ATHENS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου