Ο καταναλωτισμός αντεπιτίθεται

(Όλοι στους δρόμους για μια ανοιχτή αγορά την 28η Δεκεμβρίου!)

Είναι εντυπωσιακό το τι αγώνας γίνεται από τους δημοσιογράφους αυτές τις μέρες να μας πείσουν ότι το κέντρο της Αθήνας είναι ασφαλές και ότι μπορούμε να πάμε άφοβα να κάνουμε τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια μας, φορώντας το τεράστιο καταναλωτικό χαμόγελό μας. (Αλήθεια, ποιος έχει όρεξη -ή λεφτά- για ψώνια αυτές τις μέρες;)
Και είναι οι ίδιοι που πριν λίγες μέρες παρουσιάζαν την κατάσταση ως τέτοια που να χρειάζεται την επέμβαση του στρατού. Είναι οι ίδιοι που ασχολούνται με τις πορείες και τα συλαλλητήρια μόνο αν γίνουν επεισόδια.
Και είναι οι ίδιοι που αντί να προβάλουν τη θλίψη και την οργή της πλειοψηφίας του λαού για το θάνατο ενός μικρού παιδιού, η οικογένεια και οι φίλοι του οποίου δεν θα ξανακάνουν ποτέ Χριστούγεννα, προβάλλουν την τραγική θέση των εμπόρων που "επλήγησαν, αν και δεν έφταιγαν".

Το έχω ήδη γράψει, το ξαναγράφω και θα το ξαναγράψω: Στη δημοκρατία όλοι οι πολίτες είναι υπεύθυνοι. Διαφορετική βέβαια η ευθύνη του υπουργού από αυτή του περιπτερά, αλλά όλοι έχουν μερίδιο ευθυνών.
Βεβαίως και δεν είναι σωστό και βεβαίως δεν είναι λύση να γίνεται λαμπόγυαλο το μαγαζί του οποιουδήποτε, αλλά ας αναρωτηθεί αυτός ο οποιοσδήποτε, τι έκανε, ποιους ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια, ποια είναι η άποψή του για την πορεία της χώρας στην παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, την εργασία.
Αν δεν βλέπει κάποιο πρόβλημα, τότε δεν είναι και καλύτερος από αυτούς που μας κυβερνάνε. Αν βλέπει τα προβλήματα, αλλά σιωπά, τότε είναι χειρότερος από τους άλλους. Και στις δύο περιπτώσεις είναι άξιος της μοίρας του.
Δημοκρατία σημαίνει ενεργή συμμετοχή στα κοινά, όχι παθητική παρακολούθηση των εξελίξεων (και μάλιστα από την τηλεόραση).

Αλλά τι κάθομαι και γράφω, μόνος μας πόνος σαν "πολίτες" είναι πώς να βολέψουμε την πάρτη μας και τους άλλους τους έχουμε χεσμένους. Και πολλή που μας είναι η δημοκρατία που έχουμε...

Γεράσιμος