Απολογισμός 2008

(Επιτέλους τέλος!)

(από Nassos K.)

Εισαγωγή δεν έχει, ήταν μια φριχτή χρονιά, ας περάσουμε κατευθείαν στις επιμέρους κατηγορίες:

Προσωπικά
(Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα, πίσσα και πούπουλα για σένανε Β...)

Λένε ότι μια ερωτική απογοήτευση λειτουργεί ως καταλύτης στις καλλιτεχνικές τάσεις ενός ανθρώπου. Είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλοί καλλιτέχνες δημιούργησαν μερικά από τα καλύτερά τους έργα σε τέτοια κατάσταση (και μετά αυτοκτόνησαν). Ε λοιπόν, δυστυχώς για μένα το 2008 ήταν μια πολύ δημιουργική χρονιά.

Ξεκίνησα τη χρονιά ερωτευμένος, αλλά προσγειώθηκα απότομα με το καλημέρα σας. Ήμουν τυχερός γιατί πολύ γρήγορα ξανα-ερωτεύτηκα. Ήμουν όμως και άτυχος, γιατί τα αισθήματα δεν ήταν αμοιβαία. Πέρασε η άνοιξη με μια φωτεινή μέρα μόνο και έφτασε το καλοκαίρι. Και πέρασε το καλοκαίρι χωρίς να δώσει ιδιαίτερες ελπίδες για το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Και ήρθε ο Δεκέμβρης. Ερωτεύτηκα ξανά, πριν όμως προλάβω να απογειωθώ προσγειώθηκα ανώμαλα, πιο ανώμαλα από κάθε άλλη φορά. Και ακόμα δεν ξέρω τι πήγε στραβά.

Θα σταθώ λίγο στην τελευταία περίπτωση. Γνώρισα τη Β. μέσω της αδερφής της, της Ε., που είναι φίλη της φίλης μου της Α. Μιλήσαμε 3-4 φορές μες στην πρώτη εβδομάδα και το Σάββατο βγήκαμε. Στο τέλος της βραδιάς καταλήξαμε να φιλιόμαστε για αρκετή ώρα πριν την αφήσω σπίτι της. Την Κυριακή ξαναβγήκαμε ως ζευγάρι και όλα ήταν τέλεια. Ταιριάζαμε. Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να ξανανιώσω τόσο ωραία με κοπέλα. Και τη Δευτέρα εξαφανίστηκε. Δεν απαντούσε ούτε στα μηνύματα ούτε στο τηλέφωνο. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, αλλά από την Τρίτη το πρωί άρχισα να ανησυχώ. (Είχαν προηγηθεί και τα επεισόδια στο κέντρο την προηγούμενη νύχτα και ήθελα να μάθω αν είναι καλά.) Από το μεσημέρι της Τρίτης το κινητό της ήταν κλειστό και παρέμεινε κλειστό μέχρι το πρωί του Σαββάτου. Στο σταθερό δεν απαντούσε, αν και προσπάθησα να τη βρω σε ώρες που λογικά θα ήταν σπίτι. Εκεί πραγματικά ανησύχησα. Αναγκάστηκα να ζητήσω από την Α. το τηλέφωνο της Ε., η οποία μου είπε ότι η αδερφή της είναι καλά. Της ζήτησα να πει στη Β. να με πάρει ένα τηλέφωνο ή να στείλει μήνυμα. Τίποτα. Προσπάθησα να την βρω στο τηλέφωνο τις επόμενες μέρες, τζίφος πάλι. Το Σάββατο τελικά ξαναπήρα την Α. και τη ρώτησα αν ξέρει κάτι. Μου είπε πως απ’ ό,τι ξέρει η Β. είναι καλά. Και κάπου εκεί (μια εβδομάδα μετά) σταμάτησα να την ψάχνω. (Φωνή πλήθους: «καιρός ήταν!»)

Μέχρι και σήμερα δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Ειλικρινά δεν έχω ξανανιώσει πιο μαλάκας στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι έφταιξε, δεν μου έδωσε κανένα σημάδι τα δύο βράδια που βγήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά, αντιθέτως όλα πήγαιναν πολύ καλά (ίσως υπερβολικά καλά). Αυτό που συνέβη είναι παράλογο. Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο και προσπαθώ να το εξηγήσω. Συνήθως, οι φυσιολογικοί άνθρωποι κάποια στιγμή απαντάνε και λένε κάτι του στυλ: «είμαι μπερδεμένη», «θέλω χρόνο», «χώρισα πρόσφατα και δεν τον έχω ξεπεράσει», «σταμάτα να με ενοχλείς», κάτι. Οτιδήποτε. Δεν εξαφανίζονται. Και, ρε γαμώτο, δεν είμαι τύπος που εμπνέω τέτοιου είδους συμπεριφορά, ούτε αυτή φαινόταν τέτοια κοπέλα. Και αυτό είναι που με έχει τρελάνει. Ή κάτι δεν πάει καλά, ή η κοπέλα είναι εντελώς τρελή. (Φωνή πλήθους: «το δεύτερο!»)

Όπως και να ‘χει, τρεις ερωτικές απογοητεύσεις μέσα έναν χρόνο για κάποιον που μέχρι πέρυσι στη ζωή του είχε μόνο μία, είναι πάρα πολλές. Μιλάμε για υπερβολική δόση απογοήτευσης. Τι να πω, ας ελπίσουμε ότι το 2009 θα πάει λίγο καλύτερα, γιατί δεν θα την παλέψω...

Από την άλλη, συμπέρανα ότι έχω πολύ καλούς φίλους. (Φωνή πλήθους: «ευχαριστούμε!»)

(Σημείωση1: Την ημέρα που γνώρισα τη Β., οι πλανήτες Δίας και Αφροδίτη ήταν σε συζυγία, γεγονός που σύμφωνα με τους αστρολόγους ευνοεί τις ερωτικές γνωριμίες. Σχόλιο προς τους αστρολόγους: Γαμιέστε.)

(Σημείωση2: Αν είστε θηλυκού γένους, το όνομά σας αρχίζει από Βα, Κα, Μα και είναι και τρισύλλαβο, μην επικοινωνήσετε μαζί μου τις επόμενες μέρες. Μπορεί να αντιδράσω βίαια.)


Επαγγελματικά
("Αρχαιο-τι;;;")

Έτσι κι έτσι. Το διδακτορικό ξεκίνησε με στόχο να τελειώσει το συντομότερο, γιατί όσο πληρώνω αντί να πληρώνομαι προκοπή δεν θα δω. Ιδιαίτερα παράπονα δεν έχω, εκτός κάποιων πραγμάτων που αφορούν αποκλειστικά το Πανεπιστήμιο. Προβλήματα βέβαια υπάρχουν άπειρα (όποιος έχει κάνει διδακτορικό ξέρει) αλλά τα περίμενα. Και πάνω που άρχιζα να τα συνηθίζω, ξεκινούν οι Ισραηλίνοί πάλι πόλεμο με τους Παλαιστίνιους, ενώ οι υπόλοιποι Άραβες για την ώρα παρακολουθούν. Ό,τι σχέδια είχα σχετικά με την έρευνά μου για την Άνοιξη και το Καλοκαίρι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στον αέρα. Άντε να δούμε τι θα γίνει κι εκεί...


Υγεία
(μφφφφ)

Το 2008 ήταν η χρονιά των δοντιών. 4 φρονιμίτες που έπρεπε να βγουν, αλλά τι έκπληξη! Δεν ήθελαν! Και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μου το αποδείξουν. (Τα κατάφεραν.) Σχεδόν 3 μήνες ταλαιπωρία, ευτυχώς όμως έπεσα σε καλούς οδοντίατρους και γναθοχειρουργούς. Κατά τα άλλα, μια χαρά, 1-2 τραυματισμοί, 1-2 ιώσεις, τα γνωστά.


Ελεύθερος χρόνος
(λέμε τώρα)

Τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου απασχόλησε κατά αποκλειστικότητα το θέατρο (όπως πάντα). Οι πρόβες για το Moth είχαν διακυμάνσεις. Τον χειμώνα πήγαν καλά, την άνοιξη και το καλοκαίρι όχι και τόσο, αλλά από το Σεπτέμβριο και μετά η ομάδα έχει πάρει τα πάνω της. Έχει γίνει πολλή δουλειά (χρειάζεται όμως πολύ περισσότερη) και για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι ότι δεν είχα παραπάνω χρόνο να αφιερώσω. (Πάλι καλά πάντως που υπήρχε και αυτό και μπόρεσα να διοχετεύσω τη δημιουργικότητα που αναφέρω στην πρώτη ενότητα...)


Κοινωνικοπολιτικά
(τρία πουλάκια κάθονται)

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω πολλά. Ήταν που ήταν η χρονιά σκατά, ήρθε κι ο Δεκέμβρης και την αποτέλειωσε. Η δολοφονία του Αλέξη, το βιτριόλι στην κ. Κούνεβα, η αστυνομική βία, η δημοσιογραφική προπαγάνδα, οι αηδιαστικοί πολιτικοί και πόσα ακόμα που δεν μάθαμε... Έπεσαν πολλές μάσκες. Μέσα σε ένα μήνα μετατραπήκαμε (εμείς, όχι απαραίτητα κι εσείς) από τηλε-ενεργούς πολίτες σε πολίτες των δρόμων. Έφαγα όσα χημικά δεν έχω φάει στην υπόλοιπη ζωή μου (και πολύ παραπάνω), κι αν δεν ήμουν προετοιμασμένος την πρώτη μέρα, δεν ισχύει το ίδιο για τις επόμενες. (Ήδη μια μικρή ανοσία στα χημικά την έχω αποκτήσει.) Αν κάτι μου έμεινε παρακαταθήκη από τις κινητοποιήσεις για τη χρονιά που έρχεται, είναι ο στίχος του Ελύτη: "για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή".


Στα τσακίδια λοιπόν το 2008 και να μην επαναληφθεί.

Βέβαια, το παραπάνω ισχύει με την ελπίδα ότι το 2009 δεν θα είναι χειρότερο. Κι ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. (Αλλά πεθαίνει.) Διαβάστε λοιπόν (όσοι έχετε ακόμα κουράγιο), τον Καζαμία του 2009 από τον Πιτσιρίκο: Καζαμίας 2009

Γεράσιμος